Wat is de romantische ideologie achter vampieren
#adult De Franse Revolutie vormde voor het geweten van de dominante aristocratische klasse een val uit onschuld en het opleven van de natuurlijke ketting van gebeurtenissen die overal in Europa weergalmde. Het oude regime werd in hun verbeelding, een verloren paradijs.
Dit verklaart waarom sommige romantische dichters die in de hogere klassen geboren waren, erop gebrand waren zichzelf te zien als vervaagde aristocraten. Ze voelden zich verdreven uit hun comfortabele omgeving door een omgekeerd fortuin of een ontwerp van bestemming. Byron en Shelley zijn de belangrijkste voorbeelden van deze vitale veranderingen. In The Giaour schrijft hij over een vampirisch personage: 'De ordinaire menigte, maar zie de somberheid van eigenzinnige daden en passende ondergang / De nabije waarnemer kan zien / Een nobele ziel en een verheven afstamming.'
Byron vertrok uit Engeland en liet een spoor van schande na over zijn huwelijkse gedrag. Hij zag zichzelf sindsdien als een verbanneling. Shelley werd uit Oxford verdreven en hij verviel in schande door te trouwen met de dochter van een inwoner. Hij worstelde altijd om zijn oorsprong te verzoenen met zijn politieke ideeën. Shelley kon geen manier vinden om zijn eigen tegenstrijdige meningen op te lossen.
Dit icoon van de gevallen aristocraat is geworteld in een ander personage vereerd door romantische dichters: 'de gevallen engel.' Zoals Mario Praz bewijst, werd de miltonische Satan de rebellerende figuur bij romantische dichters. Milton keerde het middeleeuws idee van een afschuwelijke satan om.
Hij wikkelde de figuur in een met epische grootsheid van een engel die in schande was gevallen. Veel van de Byronische helden delen met Milton's Satan deze gevallen 'van-gratie-toestand.' Er was in hem een vitale minachting voor allen.
