Joylee Taylor

· 22 Jan 2022

Follow Following

Wat is een bijvoeglijk naamwoord.

Volledige definitie van bijvoeglijk naamwoord is een woord dat behoort tot een van de belangrijkste formulierklassen in een van de vele talen en meestal dient als een modificator van een zelfstandig naamwoord om een kwaliteit van het genoemde ding aan te duiden, om de hoeveelheid of omvang ervan aan te geven, of om iets anders te specificeren. Het woord rood in „de rode auto” is een bijvoeglijk naamwoord.

Definitie van bijvoeglijk naamwoord van, gerelateerd aan of functioneren als bijvoeglijk naamwoord.
Niet op zichzelf staan: DEPENDENT.
Het vereisen of gebruiken van een bijtende bijvoeglijk naamwoord kleurstoffen.
PROCEDUREEL adjectief recht.

Wat is een bijvoeglijk naamwoord?
Zelfstandig naamwoord
Bijvoeglijke naamwoorden beschrijven of wijzigen — dat wil zeggen, ze beperken of beperken de betekenis van — zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden. Ze kunnen allerlei soorten kwaliteiten noemen: enorm, rood, boos, enorm, uniek, zeldzaam, enz.

Een bijvoeglijk naamwoord komt meestal vlak voor een zelfstandig naamwoord: „een rode jurk”, „vijftien mensen” Wanneer een bijvoeglijk naamwoord een koppelingswerkwoord volgt, zoals zijn of lijken, wordt het een predicaat bijvoeglijk naamwoord genoemd: „Dat gebouw is enorm”, „De arbeiders lijken gelukkig”

De meeste bijvoeglijke naamwoorden kunnen worden gebruikt als predicaat bijvoeglijke naamwoorden, hoewel sommige altijd vóór een zelfstandig naamwoord worden gebruikt. Evenzo kunnen enkele bijvoeglijke naamwoorden alleen worden gebruikt als predicaat bijvoeglijke naamwoorden en worden ze nooit gebruikt voor een zelfstandig naamwoord.

Sommige bijvoeglijke naamwoorden beschrijven kwaliteiten die in verschillende hoeveelheden of graden kunnen bestaan. Om dit te doen, verandert het bijvoeglijk naamwoord in vorm (meestal door -er of -est toe te voegen) of wordt het gebruikt met woorden als meer, de meeste, zeer, enigszins, enz.: „de oudere meisjes”, „de langste dag van het jaar”, „een heel sterk gevoel”, „duurder dan dat”

Andere bijvoeglijke naamwoorden beschrijven eigenschappen die niet variëren - „kernenergie”, „een arts” - en veranderen niet van vorm.

De vier demonstratieve bijvoeglijke naamwoorden - dit, dat, deze en die - zijn identiek aan de demonstratieve voornaamwoorden. Ze worden gebruikt om de persoon of het ding dat wordt beschreven te onderscheiden van anderen van dezelfde categorie of klasse.

Dit en deze beschrijven mensen of dingen die in de buurt zijn, of in het heden. Dat en die worden gebruikt om mensen of dingen te beschrijven die hier niet zijn, niet in de buurt, of in het verleden of in de toekomst. Deze bijvoeglijke naamwoorden, zoals de bepaalde en onbepaalde artikelen (a, an, en de), komen altijd voor andere bijvoeglijke naamwoorden die een zelfstandig naamwoord wijzigen.

Een bijvoeglijk naamwoord voor onbepaalde tijd beschrijft een hele groep of klasse van mensen of dingen, of een persoon of ding dat niet geïdentificeerd of bekend is. De meest voorkomende bijvoeglijke naamwoorden voor onbepaalde tijd zijn: alle, een andere, elk, elk, elk, genoeg, elke, paar, half, minst, minder, weinig, veel, meer, de meeste, veel, geen van beide, één (en twee, drie, enz.), andere, meerdere, sommige, zo, heel.

De vragende bijvoeglijke naamwoorden - voornamelijk welke, wat en wie - worden gebruikt om vragen te beginnen. Ze kunnen ook worden gebruikt als vragende voornaamwoorden.

De bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden - mijn, jouw, zijn, haar, onze, hun - vertellen je wie iets heeft, bezit of heeft meegemaakt, zoals in „Ik bewonderde haar openhartigheid, „Onze kat is 14 jaar oud” en „Ze zeiden dat hun reis geweldig was”

Zelfstandige naamwoorden functioneren vaak als bijvoeglijke naamwoorden. Als ze dat doen, worden ze attributieve zelfstandige naamwoorden genoemd.

Wanneer twee of meer bijvoeglijke naamwoorden vóór een zelfstandig naamwoord worden gebruikt, moeten ze in de juiste volgorde worden geplaatst. Elk artikel (a, een, het), demonstratief bijvoeglijk naamwoord (dat, deze, enz.), onbepaalde bijvoeglijk naamwoord (een ander, beide, enz.), of bezittelijk bijvoeglijk naamwoord (haar, onze, enz.) komt altijd op de eerste.

Als er een nummer is, komt het eerst of tweede. Echte bijvoeglijke naamwoorden komen altijd voor attributieve zelfstandige naamwoorden. De volgorde van echte bijvoeglijke naamwoorden zal variëren, maar de volgende volgorde is de meest voorkomende: opiniewoord → grootte → leeftijd → vorm → kleur → nationaliteit→ materiaal.

Deelwoorden worden vaak gebruikt zoals gewone bijvoeglijke naamwoorden. Ze kunnen voor een zelfstandig naamwoord of na een koppelingswerkwoord komen. Een heden deelwoord (een -ing woord) beschrijft de persoon of het ding dat iets veroorzaakt; een saai gesprek is er bijvoorbeeld een die je verveelt.

Een voltooid deelwoord (meestal een -ed woord) beschrijft de persoon of het ding dat door iets is getroffen; een verveelde persoon is bijvoorbeeld iemand die is getroffen door verveling.


Soorten bijvoeglijke naamwoorden.
Meer begrijpen over bijvoeglijke naamwoorden.