Wat is een piano en wat weten we over zijn evolutie?
De piano is een akoestisch snaarinstrument, uitgevonden rond het jaar 1700, hoogstwaarschijnlijk door Bartolomeo Cristofori uit Padua, Italië. Het wordt gespeeld door vingers op een toetsenbord te gebruiken, waardoor hamers in het pianolichaam de snaren raken. Het Italiaanse woord piano is een verkorte vorm van het Italiaanse woord pianoforte, wat respectievelijk "zacht" en "luid" betekent. Zijn voorganger was het klavecimbel.
Van klavecimbel naar piano
De piano evolueerde van het klavecimbel rond 1700 tot 1720. Fabrikanten van klavecimbels wilden een instrument maken met een betere dynamische respons dan het klavecimbel. Cristofali, de houder van instrumenten in het hof van prins Ferdinand de Medici van Florence, was de eerste om het probleem op te lossen. Het instrument was al meer dan 100 jaar oud toen Beethoven zijn laatste sonates schreef, rond de tijd dat het klavecimbel werd vervangen als het standaard klavierinstrument.
Bartolomeo Cristofori
Cristofori werd geboren in Padua in de Republiek Venetië. Op 33-jarige leeftijd werd hij aangeworven om voor prins Ferdinando te werken. Ferdinando, de zoon en erfgenaam van Cosimo III, de groothertog van Toscane, hield van muziek. Er wordt alleen gespeculeerd over wat Ferdinando ertoe heeft gebracht om Cristofori te rekruteren. De Prins reisde in 1688 naar Venetië om naar het carnaval te gaan, dus misschien ontmoette hij Cristofori die Padua passeerde op zijn terugreis naar huis. Ferdinando was op zoek naar een nieuwe technicus om voor zijn vele muziekinstrumenten te zorgen want de vorige werknemer was overleden. Het lijkt echter mogelijk dat de Prins Cristofori wilde inhuren, niet alleen als zijn technicus, maar specifiek als een vernieuwer in muziekinstrumenten. Tijdens de resterende jaren van de 17de eeuw bedacht Cristofori twee toetsenbord instrumenten voordat hij aan zijn werk op de piano begon. Deze instrumenten zijn gedocumenteerd in een inventaris uit 1700 van de vele instrumenten die Prins Ferdinando bijhield. Het spinetton was een grote, meervoudig gekozen spinet (een klavecimbel waarin de snaren schuin staan om ruimte te besparen). Het is de bedoeling dat deze uitvinding in een overvolle orkestbak past voor theatervoorstellingen terwijl het luidere geluid van een meer gekozen instrument wordt gebruikt.
