Soms denk ik wel eens wat zou het heerlijk zijn om dood te zien. Ik ben absoluut niet suïcidaal, in tegendeel ik geniet volop van het leven. Ik denk het alleen wanneer iemand begint over het hiernamaals en dat je dan eeuwig leeft. Als je in de hel eeuwig moet branden zou het natuurlijk heerlijk zijn als je dood kunt gaan, maar zelfs het eeuwige leven in de hemel lijkt me niet alles. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op leven, maar eeuwig leven is wel een ander verhaal. Dan kun je nooit rust nemen. Misschien zou het dan dragelijker zijn als je dan jezelf een tijd in coma kan laten leggen. Zodat je afstand kunt nemen, want eeuwig is echt lang. Eeuwig is een begrip van zulke proporties dat niemand werkelijk kan begrijpen wat het eigenlijk inhoud. Het woord gebruiken we vaak als hyperbool, maar verder komt eeuwigheid niet voor. Het bestaat namelijk niet. Althans niet in het hier en nu. Het woord eeuwig is dus maar een raar woord, met geen betekenis. Men kan wel een omschrijving geven van wat ze bedoelen, maar weet vervolgens niet werkelijk wat er gezegd wordt, want niemand kan zicht eeuwigheid voorstellen. Het woord is er dus en er is een beschrijving en toch weet niemand wat het is. Stoel dat is een woord dat we gebruiken, we kunnen er een vrij heldere omschrijving van geven en we kunnen het zien en gebruiken. Het is dus een realistisch objectief woord. Natuurlijk hebben we ook andere woorden zoals een emotie als verdriet. Verdriet mensen hebben het vaak wel gehad en de meeste mensen kunnen het beschrijven. Verdriet kun je niet zien, alleen als mensen of dingen het uitbeelden, maar verdriet op zichzelf kun je niet zien. Je kunt ook niet op verdriet gaan zitten, dat kan wel op een stoel. Het is dus abstracter dan een stoel. Het woord eeuwig valt daar nog weer helemaal buiten. Want je kunt eeuwigheid niet zien, zelfs niet als het vertolkt wordt daar iets of iemand, die beschrijving is er wel, maar je kunt er niet op zitten.

Loading full article...