We don't need your civil war.

Lilith Rose

@lillithrose · 19 May 2023

We don't need your civil war.

"Ik ga een Review hier over schrijven en daar gaan jullie niet! blij mee zijn" briest de boze meneer in mijn oor.
"Ik wil nu je naam hebben want ik ga jou ook noemen, Trut" vervolgd hij.
Met een zucht kijk naar mijn collega tegen over mij, zijn gezicht is ook gefronst en zijn stem laag, hij is ook geïrriteerd.
"Ik ben niet gediend van uw bedreigingen meneer, ik ga nu de verbinding verbreken"
Vertel ik meneer aan de telefoon die nog steeds mijn naam eist te ontvangen.
Ik zie zijn ogen die van mij kruisen en als hij z'n headsetje omhoog schuift vraagt hij "Bedreigingen? "
Ik schud mijn hoofd. "Jep meneer was het niet eens met de procedure, en ging een review schrijven"
Hij lacht, "Dat si de moderne versie van een boze, sterk verwoorde brief"
Ik knik, dat is het inderdaad.

Als de volgende beller weer iemand is die het niet eens is met hoe dingen moetengebeuren en weer schreeuwt, moet ik denken aan mijn collega's opmerking. "De klant is terrorist, die denken dat ze een koning zijn"
Ik sta op en loop naar het werk café en tap een bruisend water.
zijn woorden klinken als waarheid, maar als ik dan nog is wat dieper denk lijkt het meer op een burger oorlog, waarbij de burgers tegen de winkel vechten, waarbij de klant A vind en de winkel aan geeft dat A niet mogelijk is.
en dan bedoel ik ook echt niet mogelijk, als in fysiek niet te doen.
De rest van de dag is net zo legers aan boze mensen die het niet eens zijn met B omdat zij A willen, terwijl A niet kan.
Des te langer ik in die energie zit des te meer ik ook "soldaat" wordt, des te meer ik ook wil schreeuwen en vloeken.
Als ik naar mijn collega kijk besef ik mij dat dit ook zijn ogen zit, achter die van ons allemaal.

Als ik klaar ben begraaf ik mij weer in de wereld van muziek, met mijn hoofdtelefoon op, muziek op een comfortabel niveau stap ik het perron op.
Er is weer een trein die niet rijdt waardoor het perron vol staat voor de volgende, en daar is weer dat soldaatje achter mijn ogen.
Ik heb geen zin in het geroezemoes van deze boze mensen, heb geen zin in het gemekker van mensen met een koffer die 3 stoelen in nemen "Omdat er elders geen ruimte is"

Ik steek mijn handen in mijn zakken als de trein stopt en ik bijna door de menigte de trein wordt in geduwd.

Als ik ga zitten hoor ik de boze mensen ook weer praten wil ik ook weer schreeuwen dat ze stil moeten zijn.

Ik kom tegen over een moedertje met kindjes te zitten als ik een zit plek heb.

Als ik naar hun kijk zie ik ze spelen, op een klein eilandje buiten de agressie om.
En als ik op mijn station uitstap en ze hoor vragen "Wat is dat geklik mama "En hun moeder antwoord" Das de deur, mensen houden die zo voor anderen open" moet ik glimlachen en kan ik enkel maar denken.

"Laat die boze mensen maar boos zijn, We dont need your civil war.