#weetjenog #elliebrokking

Starsky en Hutch reden rond in een Ford Torino uit 1974. De hoofdfiguren waren twee politieagenten uit Zuid-Californië; de donkerharige David Starsky (Paul Michael Glaser) was een door het straatleven geharde detective met een enorm kinderlijke nieuwsgierigheid, en de blonde Kenneth 'Hutch' Hutchinson (David Soul) was meer een gereserveerde intellectueel.

Ze stonden bekend om het rondscheuren door de straten van "Bay City" in Starsky's tweedeurs Ford Torino. Deze auto was rood met een witte vectorstreep langs beide zijkanten van de auto en kreeg in de aflevering "Kill Huggy Bear" van Hutch de bijnaam "Gestreepte tomaat" en Huggy Bear noemde de auto "een tomaat met bretels"! Nadien hebben de fans van de serie de naam aangenomen en tot op de dag van vandaag gebruiken de meeste mensen deze naam om Starsky's Torino mee te identificeren. De term kwam overigens niet van de schrijvers, maar van een uitspraak die Glaser in het dagelijks leven maakte. Toen Aaron Spelling de auto namelijk voor het eerst liet zien, had Glaser sarcastisch opgemerkt: "Het ding lijkt op een gestreepte tomaat!" Hutch had zelf ook een auto, een gedeukte Ford Galaxi 500 uit 1973, welke regelmatig verscheen wanneer het duo ieder een eigen auto nodig had of voor een geheime missie. Hun voornaamste contact met de onderwereld was via "Huggy Bear" (Antonio Fargas), een op straat levende, wauwelende man die zich vaak extravagant kleedde, en die soms getipt werd maar nooit bekende (noch ontkende) dat hij een pooierwas. De baas van het duo was de norse, ernstige commandant Harold Dobey, in de serie gespeeld door Bernie Hamilton met de knarsende stem.

Twee karakternamen kwamen uit William Blinns verleden: "Starsky" was de naam van een vriend op de middelbare school en "Huggy Bear" was een plaatselijke diskjockey.

De fans hielden van deze rauwe en vaak gewelddadige intriges, die gepaard gingen met komische plagerijen, en vooral van de hechte, toegewijde, blijvende vriendschap tussen Starsky en Hutch. Starsky en Hutch waren openhartig met fysieke, affectieve gebaren, en stelden vaak dat ze niemand anders op de wereld vertrouwden dan elkaar. Dit stond in in sterk contrast met de politiefiguren in televisieseries tot dan toe, en met de normen van die tijd, met een meer masculien en afstandelijker gedrag.

Toen in 1977 een opkomende bezorgdheid opkwam betreffende geweld op de televisie, werden de scriptschrijvers gedwongen de gewelddadige actiescènes in te dammen en meer romantische en socialere thema's te gebruiken en zo de "overvriendelijke" aspecten van de serie meer te benadrukken; de hoofdrolspelers, met name Paul Michael Glaser, raakten uitgeput door het algemene thema van de serie. Deze factoren droegen onder andere bij aan de afnemende populariteit van de serie.

Gedurende het tweede seizoen liet Glaser duidelijk aan de mensen om hem heen merken dat hij van zijn contract afwilde en de serie wilde verlaten. Aan het begin van het derde seizoen zag het ernaaruit dat hij niet zou terugkeren voor de film. Om het gat te vullen dat hij zou achterlaten, werd de rol van politieagent Linda Baylor gecreëerd en ook een aantal alternatieve scripts van het karakter waren al geschreven voor het geval Starsky zou vertrekken; het is onbekend of de naam van de serie hetzelfde zou zijn gebleven. Uiteindelijk was Glaser overtuigd om te blijven en verscheen Baylor, gespeeld door Roz Kelly, (naast Starsky en Hutch) eenmalig in de aflevering "Fatal Charm" (begin derde seizoen).

Tijdens het vierde seizoen sprak Glaser nogmaals het verlangen uit de serie te willen verlaten. Deze keer werd Starsky's jongere broer Nick (John Herzfeld) geïntroduceerd in de aflevering "Starsky's Brother" (vierde seizoen) en lag hij overhoop met wat slecht gezelschap. Het was de bedoeling dat, wanneer Glaser de serie zou verlaten, de tot inkeer gekomen Nick zich bij het politiekorps zou aansluiten en zo de plaats van Glaser in te nemen (op die manier zou de titel "Starsky and Hutch" tenminste behouden kunnen worden). Maar wederom kwam het er niet van. Alhoewel een vijfde seizoen op stapel stond, was het niet enkel Glasers wens om te stoppen, maar zouden uiteindelijk de dalende kijkcijfers een einde aan de serie brengen. Ironisch genoeg kreeg Glaser aanvankelijk weinig aandacht voor zijn meest bekende rol, zoals vaak met hoofdrolspelers in successeries, en wilde hij daar afstand van doen, maar in meer recentere jaren omarmde hij het.