vervolg op dit verhaal gestart door Ingrid

Weggelopen
Ingrid

Job piekert zich suf waar hij toch de komende nacht door moet brengen. De afgelopen nacht was niet echt comfortabel geweest. Job had bijna geen adem durven te halen. De camerabeelden waren makkelijk te omzeilen geweest maar hij had  geen idee of en waar zich bewegingssensoren zaten. Kramp had hij gekregen doordat hij niet kon beweging, stram was hij wakker geworden en echt lekker uitrusten zat er dus niet in. Hij heeft weinig trek om nog een nacht bijna geen oog dicht te kunnen doen.

Hij tast zijn zakken af. Jeetje, wat gaat dat geld er snel door. Hij schrikt ervan. Het rammelen van zijn maag nog langer negeren is bijna niet te doen.

Maar terug naar huis? No-way!  

Loading full article...