Werken in een verpleeghuis
Hup en weer lekker neer ploffen op de bank met een warm kopje thee. Het maakt niet uit of je nu voor drie uurtjes of acht uurtjes werkt, moe wordt je er altijd wel van.
Om 6 gaat de wekker en om 7 loop ik het kantoor binnen om alles te lezen, wat er gebeurd is, of er iets bijzonders is en of we ergens aan moeten denken. Dan starten we maar eens. Drie en half uur, en dan hebben we koffie pauze, drie en half uur om iedereen fris en fruitig het bed uit te halen en te helpen om de dag te starten. Wat soms weinig moeite kost en je iedereen in die tijd makkelijk kan helpen, dat zou een droom zijn als dat elke dag zou kunnen. Weinig bezetting, zieke mensen, onrust of activiteiten. Dit leidt altijd snel in een hectische dag. En tja dat is elke week wel een paar dagen.
Het is niet even wassen en aankleden, het is de mensen een goed begin van de dag brengen, inspelen op hun behoeften, gezellig met ze praten, zoveel mogelijk voor ze doen. Dat gezellig praten zou eigenlijk tussen aanhaling tekens moeten staan. Het is meer tussen door wat praten en zorgen dat je niet te veel opgehouden wordt omdat de klok tikt. Zonde want zoveel mensen vinden het prettig als je even iets langer bij ze blijft. Hebben ze eindelijk iemand bij hun zodat ze even niet alleen zijn.
Veel drama queens, zeurpieten, pesters, clowns, knuffelbeertjes, kletskousen en ga zo maar door. In iedere kamer waar je komt zit weer een andere persoonlijkheid. Met de ene heb je een betere band dan met de ander , maar het zijn stuk voor stuk lieverdjes. Als je ze maar kent en weet waar bepaald gedrag van komt.
Misschien dat er nog minder personeel is. Petje af voor jou...
Het is ook heel leuk en je went uiteindelijk wel eraan hoe moeilijk alles is