Wie ben ik?

Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik depressief. Tijdens de puberteit begon het echt duidelijk te worden, maar ook daarvoor was ik geen heel vrolijk kind. Als ik heel eerlijk ben, weet ik niet eens wat ik voor persoon ben zonder depressiviteit. Wanneer en waarom het precies ontstaan is, weet ik niet, en dat is precies waar ik wil proberen achter te komen. 

Al zo'n tien jaar zit ik af en aan in therapie. De allereerste keer dat ik door mijn vader werd meegesleept naar de huisarts, was nadat ik heel slim een depressieve opmerking op twitter had gezet. Binnen no time stond hij voor mijn deur. Daarna heb ik in de loop van de jaren meerdere psychologen en psychiaters gezien, voor allerlei verschillende problemen. Na onderzoeken naar autisme, ADD, angststoornissen en depressie ben ik eerlijk gezegd nog niet veel wijzer. 

Het onderzoek naar autisme is twee keer gedaan, want mijn vader en stiefmoeder waren het niet eens met de uitslag van het eerste, waar dus uitkwam dat ik niet op het spectrum scoorde.

Uit het onderzoek naar ADD kwam dat ik het niet had, maar op basis van een gesprek vond een andere psychiater toch dat het er erg op leek. Officieel heb ik geen diagnose gehad, maar ben ik er wel voor behandeld. Ik heb ook ritalin geslikt in de hoop dat ik me dan beter kon concentreren. Gelukkig had ik geen last van bijwerkingen, maar ik had zelf niet het idee dat het me erg hielp. 

Vervolgens kwam ik terecht bij de afdeling Angst, waar ik behandeld ben voor een sociale angststoornis door middel van groepstherapie. Dat werkte voor mij ook niet, want ik was ook bang voor het oordeel van mijn medepatiënten. Ik ben in gesprek gegaan met mijn behandelaar, en we zijn tot de conclusie gekomen dat ik misschien eerst beter aan mijn negatieve zelfbeeld kon gaan werken.