Lang lang geleden, om precies te zijn 25 jaar geleden, ben ik geboren in een Stadje in Noord - Brabant.
Opgegroeid met beide ouders, waarvan vader ontzettend van borrelen houdt (zacht uitgedrukt) en een oudere broer die o.a. pdd-nos heeft. Op het oog een doorsnee gezin, waar het nodige achter gesloten deuren gebeurde. Daar later meer over.
Vroeger gedurende de basisschool periode, lag ik goed in de groep. Ik speelde voornamelijk voetbal met de jongens, klom in bomen, kwam thuis in kapotte kleren en onder de modder etc. Echter op 8 jarige leeftijd werd er ITP (Immuun Trombocytenpenie) bij mij ontdekt en veranderde er een hele hoop. Je hebt dan een bloedplaatjes tekort en er ontstaan blauwe plekken en bloeduitstortingen zonder duidelijke oorzaak. Je hoort zo'n 150 tot 200 bloedplaatjes minstens te hebben, ik had er 2. Omdat je bloed niet goed stolt kan het zijn in geval van een bloedneus deze niet vanzelf stopt en als je valt is het allemaal gewoon wat gevaarlijker dan normaal. Verder kan je er heel oud mee worden. Maar zeg maar eens tegen een kind van 8 dat ze op moet passen. Je voelt er overigens niets van.. je hebt het alleen.
5 weken heb ik doorgebracht in het ziekenhuis, omdat ik 1 van de jongste mensen was met een dergelijke ziekte en er was nog weinig over bekend. Verschillende soorten medicaties haalde niets uit, maar prednison hielp in een rap tempo. Helaas kreeg ik er ook borstbeen krampen van, ongelofelijke trek en een ongezond opgeblazen hoofd.
Als kind ontwikkel en verander je zo snel in korte tijd, dat ik na die 5 weken compleet vervreemd was van de klas. Meiden en jongens hadden het ineens over MTV, terwijl ik die tekenfilm niet kende van kindernet ;) . Om maar een voorbeeld te noemen. Ook werd ik continu in de gaten houden door juffen, waar andere kinderen misschien jaloers op waren, terwijl ik juist gek werd van al die controle. Ik mocht niet mee gymen, niet voetballen, niet rennen, om het samen te vatten 'ik mocht geen kind zijn'. Vanaf toen begon het pesten, het meest genoemde woord was toch wel 'Smurfin' (blauwe plekken - get it), werd niet meer uitgenodigd voor feestjes, nageroepen, achterna gezeten... Een klein detail, wij zaten met 32 kinderen in de klas. Ik werd soms achterna gezeten door 29 kinderen. Een wonder dat ik nooit onder een auto gekomen ben. Nu ik erover nadenk had ik met dat rennen misschien wel geld kunnen verdienen nu :-).
Anyways. In een andere woonplaats naar de middelbare school gegaan. Daar ging het beter. Omdat niemand me daar nog kende, begon ik mezelf vanaf het begin weg te zetten met een 'you better don't fuck with me-mentaliteit', het heeft lang geholpen. Tot zo aan de 3e klas ongeveer. Toen kwamen ze erachter dat die muur van me zo breekbaar was als een vloeitje. Maar hoe dan ook uiteindelijk vertrokken met een diploma VMBO Theoretisch. En uiteindelijk ook afgestudeerd aan de MBO opleiding: Leisure Hospitality Executive (Recreatie dus.. duhh!).
In 2010 begon mijn relatie met mijn inmiddels verloofde. Hoe wij elkaar ontmoet hebben kom ik ook op terug.
Tot aan mijn 21ste (2012) in Noord - Brabant gewoond, en toen verhuisd voor de liefde. Van het boeren landschap naar de Randstad, wat een verschil was dat! Van een eengezinswoning, naar een bungalow met in de straat alleen inwoners van bejaarde leeftijd. In 2015 waren wij in blijde verwachting, en in een huisje met slechts 1 slaapkamer, zat er niets anders op dan het te koop te zetten. (Totaal niet tot mijn spijt, want het was niet een ideale buurt om je kinderen degelijk in op te voeden, en aan die bejaarden lag het niet). Helaas werd het niet meer voor de bevallingsdatum verkocht, maar in 2016 hebben we het gelukkig weten te verkopen en wonen we inmiddels in een eensgezinswoning in het prachtige Gelderland. Hopelijk tot de dood ons scheidt! :-)
In 2013 heb ik fulltime een (toeristen) seizoen in een vrijetijdspark gewerkt. Vervolgens in 2014 als receptioniste in een hotel en in 2015 als kassa/winkel medewerker bij een in 2014 geopend museum. Bij laatstgenoemde werd mijn contract niet verlengd toen duidelijk werd dat ik zwanger was. Sindsdien zit ik fulltime thuis.
In mijn 'vrije' tijd zorg ik met veel liefde voor onze zoon, verdien ik zo nu en dan VVV bonnen met kleine bedragen doormiddel van het doen van smaak testen. Ook hou ik nog steeds mijn ogen open voor parttime werk, maar ik heb inmiddels ondervonden dat bedrijven niet staan te springen om moeders, om volslagen bijzondere redenen. Schijnbaar komt het niet bij ze op dat er ook nog een vader zou kunnen zijn of opa/oma's die evt kunnen inspringen bij een ziek kind, Maar so be it. We komen er wel.. eventually!
Ook bezoek ik ontzettend graag musea of dierentuinen en doe ik aan fotografie. Iets wat dus goed met elkaar te combineren valt. Lucky me.
Dit was het voor nu.
Take care.
With love,
Shady Lady
