Stel, je tekent het leven als een lange lijn. Aan het begin van de lijn volgen de levensfases elkaar in rap tempo op: baby, dreumes, peuter, kleuter. Daarna worden ze iets langer: kind, tiener, jongvolwassene. Dan komt de volwassenheid, een lijn die voor iedereen anders verloopt, maar waarin in elk geval ook van alles gebeurt: je groeit en ontwikkelt je, bouwt op en breekt af, verliest en vergaart. 

En dan, ergens rond het 65e levensjaar, breekt het laatste stuk van de lijn aan. Dat is steeds vaker een aanzienlijk stuk, misschien wel 25 of 35 jaar lang. Toch krijgt het op deze tekening doorgaans maar één naam: oud. En bij wat dat inhoudt, kunnen en willen de meeste mensen in de eerdere fases zich maar weinig voorstellen. 

‘De samenleving ziet de ouderdom als een fase waarin je uitgerangeerd bent’, zegt Tineke Abma. ‘En we hebben er weinig interesse in.’ #ouderen

Art:  Banksy

https://tinyurl.com/3hx3b684