#halloween

400 jaar geleden in Schotland bij de Kelten in het dorp Braemore stapte een groep jongeren vrolijk over een zandweg. Het dorp waarin ze wonen telt ongeveer 300 inwoners. Om voldoende eten te vergaren bewerken ze allemaal een flinke lap grond. Gewoonlijk gebeurt er niet veel in dit rustige dorp. Normaal houdt iedereen zich bezig met hun dagelijkse beslommeringen. Maar vandaag is het een heel bijzondere dag. Het is namelijk 31.oktober. De oogst is binnen, de dieren staan in hun stallen. Het nieuwe jaar kondigt zich morgen aan.
Op de nog donkere landwegen flikkeren lantaarns die door jonge menastgehouden worden. Achter hen aan verslepen ze een kar. Waarin nige blokken hout of gesprokkeld takken liggen.
Het is een vrolijke bende. Op de muziek van een doedelzakspeler dansen ze terwijl ze langzaam vorderen op de weg.
Eigenaardig genoeg zijn ze allemaal verkleed. Sommigen in een echt griezelig pak. Anderen hebben zich vermomd in een dierenhuid.
Zodra ze een boerderij naderen zwaait een deur open en stapt een eveneens verklede man naar hen toe...met een stapel houtblokken die hij op de kar legt.
In de volgende hoeve is een man verkleed in een pak van een varken. Zijn vrouw heeft het netjes voor hem in elkaar genaaid. Hij ziet er heel overtuigend echt als een varken uit. Knor, knor.knor doet hij met opzet als de jongens en de meisjes voor zijn deur staan. "Zo", zegt hij, "jullie doen straks nog wel eens een tweede ronde in het dorp, zeker? Want jullie kar, zie ik, is gevuld tot de nok. Of zal ik een tweede kar aan jullie uitlenen?

Natuurlijk kiezen ze voor de tweede optie. Het 'varken' heeft er al netjes zijn stapel hout op gelegd.

De volgepropte karren worden allen naar het midden van het dorp versleept en uitgeladen. Al het hout wordt in mooie heuvels in een cirkel omheen tal van Menhirs gelegd.
Deze Menhirs zijn de begraafplaatsen van hun geliefde voorouders.

In het midden daarvan staat een stenen altaar. Daarop ligt een goed uit de kluiten gewassen schaap. Zijn poten zijn aan elkaar gebonden en het schaap blaat van de ontzetting om zijn droevig lot heel de buurt bij elkaar.
Maar daar lijkt niemand zich om te storen.
Misschien heeft het ook dorst of honger en droomt het schaap van een frisse geut water of van de sappige sprietjes in de wei. Het houdt in ieder geval de mensen om haar heen goed in het vizier.
Misschien denkt het wel: "Vroeger kreeg ik zoveel liefde van hen en nu dit.... Het is er eigenlijk helemaal van in de war.

In een ceremoniële stoet stappen 5 Druiden achter elkaar naar het altaar toe. Ze zijn gekleed in hun mooiste witte gewaden.

Voor de ingang tussen de Menhirs staat een oudere Druide. Hij heeft een lange grijze baard en houdt een mooi gesculpteerde wandelstok vast.
Achter hem verzamelen zich de verklede bewoners van het dorp.
De Druide slaat met zijn stok drie keren op een nabij Menhir. De stenen daarop echoën de slagen voortreffelijk.

Vervolgens loopt het hele dorp, achter de oude Druide naar het altaar toe.
Zodra ze er een tweetal meter van verwijderd zijn steekt de Druide zijn hand in de lucht.
Waarop opeens het geroezemoes van de pratende mensen stil valt.
In de verte blaast een man op zijn hoorn. De Menhirs weerkaatsen het schrille geluid in een echo.
Ook kinderen zijn erbij. Zijn zijn ook verkleed. Maar in sprookjesachtige personages zoals elfen, engelen, kabouters, bloemen of feeën.
Zij vinden de vermommingen ook super gaaf. Want omdat iedereen zich optimaal achter een masker verschuilt weet men van elkaar echt niet meer wie er naast hen staat. Straks aan de feesttafel zullen ze pas te weren komen wie er naast hen zit aan de tafel. Sommigen denken wel dat ze hun gebuur aan de stem of hun manier van doen erkennen. Maar daar kunnen ze zich natuurlijk ook wel in vergissen.

De hoofddruide start zijn toespraak. Het is muisstil. Niemand durft de Druide storen. Want op Samhein komen alle Goden langs de kier uit het hiernamaals om naar de lofbetuigingen te luisteren. Ze zouden de hinder aan het adres van de Druide heus niet kunnen appreciëren. Dan werden ze waarschijnlijk ook door hen gestraft. Samen met de Goden komen ook vandaag de geesten van hun overleden voorouders op bezoek. Ze komen doorheen dezelfde kier als de Goden. Straks zitten ze mee aan de feesttafel. Daar hebben ze speciaal om de 5 stoelen een voor hen ter beschikking staan.

"Geliefde Goden", begint de bejaarde Druide. Jullie hebben dit jaar weer heel goed voor ons gezorgd. Het heeft voldoende geregent en alle groenten en fruit zijn als kool opgeschoten. Waarvoor onze welgemeende dank. Om jullie te bedanken zullen we jullie het bloed van ons allerbeste en geliefde schaap als geschenk aanbieden.

Terwijl hij dat zegt zorgt hij met een snelle vil dat het schaap op het altaar naar het hiernamaals overstapt.
Enkele kleine kinderen die een nauwe band hadden met dit lieve mooie schaap moeten er wel om huilen. Hun moeders strelen geruststellend over hun haar of geven hen een welgemeende knuffel. Het geluid van de snikkende kinderen is het enige wat men hoort. Buiten de kwetterende vogels uiteraard en de schierpende krekels. Want die trekken zich van dat menselijk gedoe geen zier aan

Ergens vandaan klinkt opeens tromgeroffel en het ritmische gekwijl van een doedelzakspeler.
Daarna rond de Druide met een gebed de ceremonie af.

Een man verkleed in een Zombieachtig kostuum stapt met een brandende fakkel naar de heuvels van gestapeld hout en steekt hen aan.

Dit wordt met een OOO! van de mensen bekroond.
Het bewegen van de mooie geel-oranje vlammen brengt hen in een gemoedelijke trance. Ze kijken er geamuseerd naar en voelen zich totaal in feeststemming.

Na ongeveer een half uur, na veel gebabbel en gelach onder elkaar begeven ze zich naar een lange tafel in het midden van een wei.
Op het vuur pruttelen enorme ketels met heerlijk geurende soep.
Op de tafel prijken prachtige Dahlia's met hun warme kleuren, verse broodjes liggen overal klaar en iedereen heeft een grote kom.
Men zet zich random ergens op een stoel aan de lange tafel. Maar zorgt er wel voor dat er telkens voor een van hun voorouders een stoel vrij blijft.
Daarna schuifelen ze met hun kom naar de enorme ketel om enkele scheppen overheerlijke soep te halen.
Terug aan de tafel zetten ze natuurlijk even hun hoofdvermomming af. Wat heel wat reacties losweekt over de verrassende ontdekking van wie hun gebuur wel is.
Op de tafel staan ook karaffen met alcoholische drank van honing gebrouwen. Het is lekker zoet en iedereen drinkt er wel een glas van. Voor de kinderen heeft men appelsap
In een andere karaf zit likeur van krieken. Wat ook door menig wordt gesmaakt.
Na het eenvoudige feestmaal is er nog muziek en dans natuurlijk.
Zoals gewoonlijk blijft iedereen tot in de vroege morgenduren. Het is dan ook niet alle dagen feest. Als er dan iets gevierd wordt wordt het dan ook wel degelijk gedaan.
Tijdens de dans worden de maskers natuurlijk wel terug opgezet.
Er word gepraat, gezwetst, gelachen en gedanst op de muziek die geoefende vingers grandioos uitvoeren. Iedereen amuseert zich tot uiteindelijk de zon vanachter de Einder opduikt met al zijn schitterende kleuren.
Een voor een gaan ze vermoeid, maar voldaan naar hun eigen stek
Vandaag is het Nieuwjaar! Het feest duurt nog een dag voort. Straks wordt het schaap verorbert en ook een varken. Dat wordt smullen geblazen. De dieren gaan beiden aan een spit.
Maar nu gaan ze rusten. Een hele dag als het moet. Natuurlijk moeten ze de dieren van de hoeve ook wel even voederen.
Vandaag is er tijd om uit te blazen en vol verlangen uit te kijken naar het lekkere vlees dat hun te wachten staat.