Aan het werk
William Booth werd geboren in 1829 in het plaatsje Nottingham in Engeland. Zijn vader was aannemer en had als enige ideaal: geld verdienen. Soms lukte dat, maar vaak ook niet. Als zijn vader failiet gaat wordt William op tien jarige leeftijd van school gehaald om de kost te verdienen als loopjongen in een pandjeshuis.

Bekering
Van huis uit zijn de godsdienstige invloeden niet zo sterk. Op zijn dertiende sluit William zich vrijwillig aan bij een 'vrije' kerk en op negentienjarige leeftijd wordt hij aangesteld als vrijwillige hulppredikant. Op straat, staande op een bankje, predikt hij het evangelie. Mensen die tot geloof komen neemt hij mee naar de kerk. De 'fatsoenlijke' kerkgangers schrikken van de mensen die hij mee neemt: armen, luidruchtig volk, mensen die stinken.

Naar Londen
Na zijn leerlingentijd in het pandjeshuis vindt William geen werk en ervaart hij hoe het is om nergens bij te horen. Hij verhuisd naar Londen, waar zijn zus woont, waar het hem wel lukt om werk te vinden. In zijn vrije tijd blijft hij het evangelie prediken. Met steun van een weldoener studeert hij theologie. 

Huwelijk 
In 1855 trouwt William Booth met Catharine Mumford, de dochter van een handelsman en legerpredikant. Samen willen ze graag als rondreizende evangelisten aan de slag, maar de gevestigde kerk heeft liever dat hij gewoon predikant wordt in een eigen gemeente. William en Catherine kunnen zich daar niet in vinden en hij neemt ontslag. 

Eigen organisatie
In Oost-Londen richt Booth in 1865 de 'Oost-Londen Christelijke Missie' op. Voor de ingang van de kroeg Blind Beggar sprak hij vanaf een zeepkist vol enthousiasme over de liefde van God. Maar hoe mooi zijn boodschap ook was, het landde vaak niet bij zijn toehoorders. Booth kwam tot de conclusie dat mensen met een concrete hulpvraag in eerste instantie niet op een goed verhaal zitten te wachten: “Hongerige magen hebben geen oor voor het Evangelie.” Daarom begon hij samen met anderen behalve een boodschap, ook brood bij de mensen te brengen.

Een heilsleger 
In 1878 krijgt Booth de proefdrukken van een pamflet voor ogen dat oproept om de Christelijke Missie te steunen. In de tekst staat dat The Christian Mission een "vrijwilligers leger" is. Booth streept het woord "vrijwilligers" door en vervangt dit met het woord "heils". Zo ontstaat de naam "The Salvation Army" (het Leger des Heils). Het idee van een leger dat strijdt tegen lichamelijke en geestelijke honger, armoede en andere maatschappelijke wantoestanden, sprak velen aan. Al snel verspreidt het Leger zich naar Amerika, Australië, Frankrijk, Zuid-Afrika, en India. 

Maatschappelijk hervormer
Hoewel Booth eerst vooral een evangelist was, ging hij op den duur steeds meer optreden als maatschappelijk hervormer. Van een van de grondleggers van het socioloisch onderzoek kreeg zijn beweging de kritiek dat haar werk zal blijven bestaan, omdat er niet aan structurele verbeteringen wordt gewerkt. Booth trok zich die kritiek aan en scheef een boek over de oorzaken van armoede en zijn theorie over de 'weg ter ontkoming': betere woningen, onderwijs, vaktraining en het bestrijden van alcoholmisbruik. En het bleef niet alleen bij theorie. In 1985 had het Leger des Heils succes met een campagne om de leeftijd waarop het wettelijk is toegestaan om seks te hebben met een meisje te verhogen van 13 naar 16 jaar. Zo is het Leger des Heils al vanaf het begin af aan niet alleen gericht op helpen, maar ook op hervormen.