Het ommetje op de Veluwe
Ondanks dat op de website het tempo stond vermeld was dit ontspannen genoeg om niet geïrriteerd te raken. Na twee minuten waren de vier wandelaars weer bij ons om het weidse grasveld te aanschouwen en de schapen in de verte te zien waggelen met hun gezicht naar de mensen. Naarmate we dichter de schapen naderden viel de grote schaapskooi op waarbinnen het er warm uitzag met de enorme bergen stro onder de tl-buizen. Best leuk om even binnen te treden, maar de lange zandweg naar het voetpaadje bij de achtertuinen lag in het vooruitzicht. Na het kijken van die lieve lammetjes bij hun ouders, volgden we Paul die volledig op zijn elektronisch apparaat vertrouwde. De laatste honderd meter keken we aan tegen vierkante grasveldjes met schuurtjes zo klein als een toilethuisje. Het achterover zakken op de dure bankkussens in het hotel/restaurant was dan ook een verademing, zeker met een fruitig drankje op de twee salontafeltjes in het vierkant. De serveerster kwam er al aan.