Het viel mij van de week op dat ik soms als mensen praten ik verbaasd aan het luisteren ben. Niet eens omdat zij hele gekke dingen zeggen, inhoudelijk dan, maar omdat zij woorden gebruiken die ik zelf nooit gebruik. Ik heb hier over nagedacht en ik weet dat ik dit vanuit mijn opvoeding heb meegekregen. Ik kom uit een gebied waar ook dialect gesproken wordt en mijn moeder (met name) vond bepaalde woorden uit het dialect niet okay dus die mocht ik ook niet gebruiken. Genoeg alternatieven vond zij. De reden daarvoor was dat zij deze woorden niet netjes vond, zelf een beetje ordinair.  Ik merk dat ikzelf soms nog steeds een beetje schrik als mensen die woorden gebruiken en dat ik zelf deze woorden nog steeds niet gebruik. 

In tegenstelling tot mijn broer en zussen sprak zij met mij geen dialect maar Nederlands en ook daar waren woorden die zij niet netjes vond en waarvan zij liever had dat ik ze niet gebruikte. Nu ikzelf kinderen heb merk ik soms ook dat ik hetzelfde zeg tegen mijn kinderen. Ik moet bekennen dat als ik dan nadenk welke reden ik dan heb om bepaalde woorden niet te gebruiken ik toch ook moet toegeven dat ik ze soms te plat, te ordinair of niet netjes vind. Ook vind ik de alternatieven gewoon mooier. Daarnaast let ik erop dat ik veel verschillende woorden gebruik zodat het vocabulaire van mijn kinderen groter is alleen de standaardwoorden. Ook omdat het ene woord met dezelfde betekenis soms toch net iets extra's toevoegt aan een zin. Ik corrigeer mijn kinderen dus als ze bepaalde woorden gebruiken die ik om welke reden dan ook storend vind. Nu weet ik ook dat het regio gebonden is. Toen ik in Rotterdam woonde stoorden bepaalde woorden mij minder als ze gebruikt werden - gek genoeg - dan zij dat voorheen deden en nu doen. 

Deze woorden vind ik bijvoorbeeld niet leuk en zal ikzelf nooit gebruiken:

kotsen is een no go (braken of overgeven wordt het dan) 

tieten of memmen (borsten) 

Loading full article...

26 comments