X
"Wij waren op een feestje en ik moest lachen.
Mijn oogjes stonden op half dichtgeknepen maar gedwongen geopend, ik haat het blinder te zijn dan mijn nachtblindheid.
Ik zweer, dat jij het dubbele lijkt van wat je normaal gesproken bent, ik zie het duidelijk.
Hij kijkt één keer.
Zijn lip trekt.
De wang verschuift heel eventjes in een bijna bewogen oppervlak.
Rakelings langs de roerende rimpel af, verschijnt een lijn.
Hallo, jij.
Ik dacht al, dat ik je soms, tussen de regels door zag sluimeren, 'n stiekeme stoute blik die graag opgesloten blijft in wat je nooit uitspreekt.
"Wil je mij lezen voordat ik jouw lees?"
Waarom denk je dat ik je hét te lezen gaf...
Het was een vraag en een antwoord tegelijkertijd.
Ik weet wat ik las, en ik weet wie ik lees.
