Xana de bescherm(b)engel

Tegenwoordig vindt Xana het een goed idee om mij te beschermen. Als zij bij mij ligt, wat bijna altijd is, dan komt er geen hond of kat meer in mijn buurt. De ogen van Bolle Betsie spreken boekdelen, en als ik zie dat er een hond of kat onderweg is naar mij en Xana's blik wordt donker, dan corrigeer ik haar alvast, want ik weet wat er volgt.

Als ik het een keer niet op tijd zie, hapt Xana onmiddellijk naar de "schuldige" die zich in mijn buurt waagt. Gelukkig hapt ze zonder tanden, maar leuk is het niet. Het is geen jaloezie, als je dat mocht denken, want als Xana een meter verderop ligt, zal het haar haar reet roesten wie er naar mij komt, maar als zij bij mij ligt, is het vrouwtje off limit. Gelukkig is een simpel "Xana, nee" genoeg om haar haar lippen op elkaar te laten houden, zodat alleen de chagrijnige blik overblijft, waar niemand zich iets van aantrekt.

Xana trekt die beschermingsdrang ver door, helemaal naar buiten. Komt er een onbekende aan in de verte, dan schiet haar kop omhoog. Als ze losloopt wil ze alvast vooruit rennen, maar die kans krijgt ze niet, want ik grijp meteen haar halsband of lijn haar aan. Hier in Zeeland hebben we van die fijne smalle dijkjes, en passeren moet je elkaar sowieso, dus als zo'n arme drommel ons passeert, staat Xana luid blaffend te stuiteren. Echt, ze komt letterlijk los van de grond, wat al menigeen heeft doen overwegen of het misschien niet veiliger zou zijn om over het prikkeldraad te springen en tussen de schapen te belanden. Onze andere honden staan een beetje dom te kijken wat Bolle Betsie in vredesnaam staat te doen.

Vorige week zaten we op een terras en lag Xana op mijn voeten. Mensen lopen in en uit, geen probleem, maar de eerste die naar het vrouwtje durft te kijken is de klos. Xana springt overeind en begint al stuiterend te loeien. Zelfs onze valse chi Tommy gedraagt zich nog beter dan ons kalf. Op zo'n moment blijft ze aan de gang, daar helpt geen lieve moedertje tegen. Het probleem is waarschijnlijk ook wel dat de mensen oogcontact blijven maken, simpelweg omdat ze zich afvragen of een vrouw van 55 kilo dat bakbeest wel kan houden en ze veilig zitten. Het enige wat werkt, is het oogcontact verbreken door Xana's kop naar mij te draaien, dan is ze stil.

Waar ik in huis goed op moet letten, is dat ik nooit "au" zeg als er dieren om me heen zijn, want als Xana het hoort, komt ze aanrennen om de in haar ogen schuldige te straffen, en aangezien haar ogen nogal hangen, pakt ze geheid de verkeerde. Ze zal niet de vaatwasser pakken waar ik net mijn knie aan open haalde, maar de hond die wilde kijken of er iets eetbaars in die vaatwasser zat.