Xana, NEE!!!
Hoewel Xana ontzettend lief is, is ze ook ongelooflijk lomp. Daar kwamen we al achter toen manlief haar voorpoot met zo'n kracht in zijn gezicht kreeg dat hij eruit kwam te zien alsof hij in elkaar was geslagen door een kudde op hol geslagen hell's angels.
Als Xana heeft gegeten, wil ze spelen. Bij zo'n enorme hond is de kans op een maagkanteling niet gering, dus we proberen het in te perken, maar soms ontkom je er gewoon niet aan. Zo ook gisteren. Bolle Betsie had net haar eten achter haar kiezen en ik lag languit op de bank. Vaak komt ze dan met haar zware kop op mijn buik liggen, en ik verwachtte nu niets anders, tot ik de blik in haar ogen zag. Daar begon iets te glinsteren en dat is een slecht teken.
Uit het niets hapte Xana naar mijn neus, en dat kon ik natuurlijk niet zomaar over mijn kant laten gaan, dus blies ik in haar neus. Als ik van tevoren had geweten wat dat teweeg zou brengen, had ik me waarschijnlijk 3x bedacht, maar goed, het was te laat. De beer was los.
En die beer begon als een idioot door het huis te racen. Eerst richting de keuken, en toen ze daar alles omver had gebeukt wat niet vast zat, kwam ze weer op mij afgedenderd, en ik voelde al aan mijn water wat haar snode plan was, maar ontsnappen kon niet meer.
Met 4 poten tegelijk sprong ze bovenop me! 80 kilo, bovenop mijn buik. Ergens in mijn achterhoofd bewonderde ik de kracht die het haar moest kosten om haar enorme lichaam omhoog te krijgen, maar de rest van mijn hoofd was bezig te bedenken hoe ik haar zo snel mogelijk van me af zou kunnen krijgen, zodat ik weer kon ademen.
