Michel Degens is de voorzitter van de Hasseltse 'Mambo' Cannabis Social Club (CSC). Een CSC is een vereniging zonder winstoogmerk van cannabisconsumenten die in hun eigen cannabisgebruik willen voorzien door gezamenlijk op één plaats een cannabisplant te kweken. Dit kan voor medicinale redenen zijn maar evenzeer voor recreationele doeleinden. De kunst is om een CSC zodanig op te zetten en te leiden zonder de grenzen van de bestaande en dienstdoende ministeriële richtlijn te overschrijden. Dat dit geen sinecure is heeft de Hasseltenaar de jongste jaren al meermaals aan de lijve ondervonden. Kort geleden stond zijn foto nog in menige krant omwille van een rechtszaak waarbij hij met iets meer dan een kilogram cannabis was aangehouden. Op het ogenblik van zijn aanhouding had Degens de opbrengst van 27 cannabisplanten bij zich.

De oogst zou onder zestig mensen verdeeld worden, de politie onderschepte hem voordien, wat neerkomt op minder dan een halve plant per persoon. De ministeriële richtlijn staat het dubbele, één plant per persoon, toe. Na een gerechtelijk onderzoek werd een probleem met de identificatiepapieren, dit document bindt een bepaalde plant aan een bepaald individu, van de planten vastgesteld. De papieren waren niet aan de plant zelf vastgemaakt, zoals voorgeschreven, maar lagen boven op de kweektent waar de planten in gekweekt worden. "We hadden de geplastificeerde papieren weggehaald omdat er condensatie in terecht was gekomen en wouden eventuele schimmels voor zijn. Ze lagen boven op de planten op zo’n 40 a 50 cm afstand. Hadden we ze aan de planten laten zitten dan had de rechter wellicht geen argumentatie voor een vonnis" stelt de president van de Mambo. Nu werd hij veroordeeld voor het bezit, productie en verkoop van cannabis maar met opschorting van straf met een proefperiode van drie jaar.

Zijn relatie met de politie en justitie noemt de voorzitter 'schizofreen'. Bij de opstart van de CSC ging Michel Degens zelf naar de lokale politiediensten van Hasselt om zijn plan uit te leggen. De agenten hadden wel oor naar de voordelen van het concept dat hij aanbracht, sommigen waren zijn project misschien zelfs genegen. Degens heeft dan ook geen rancune gevoelens naar de lokale politiediensten toe. Integendeel zij verdienen volgens hem een pluim voor hun werk. De echte weerstand ervaart Degens bij justitie. Hasselt is de stad van smaak en jenever maar cannabis hoort daar niet bij. Herinner u nog de heksenjacht van vorig jaar op Pukkelpop waar cannabisgebruikers geviseerd werden terwijl men zich legaal lazarus kon drinken bij iedere drankstal.

Als cannabisgebruiker en voorzitter van een CSC voelt Degens zich politiek verweesd. Hij sprak al zeer veel verschillende hooggeplaatste nationale en lokale politici en kan de opgelopen desillusie niet verbergen. "Tijdens een ontmoeting zijn ze sympathiek, geïnteresseerd en welwillend. Nadien beantwoorden ze nooit een mail of bellen ze niet terug". Het politiek niet vertegenwoordigd zijn is een fundamenteel probleem voor de cannabisgebruiker. De grootste politieke tragedie van de afgelopen jaren is volgens de Limburger het feit dat de Sp-a nooit het goedgekeurde amendement van de jongsocialisten, dat voor cannabis legalisering pleitte, naar de nationale politiek vertaalde.

Degens begrijpt dat illegaal cannabisgebruik in vergelijking met het vluchtelingenprobleem of het terrorisme een marginaal probleem is. Anderzijds benadrukt hij dat, in tegenstelling tot de andere genoemde problemen, het cannabisdossier zeer makkelijk op te lossen is door voor legalisering te kiezen maar de regering blijft op virtuoze wijze rond de hete brok dansen. Nochtans zou de regering bij een eventuele legalisering zeer veel zaken tegelijk realiseren. Laten we er naar analogie het voorbeeld van de Amerikaanse staat Colorado naastleggen. De cannabislegalisering heeft er duizenden echt nieuwe jobs gecreëerd, de overheid heft belastingen op de productie, de verkoop en de consumptie van cannabis en realiseert enorme besparingen bij de politiekorpsen en de justitiediensten. Bovendien zouden heel wat Belgische patiënten van de medische capaciteiten van de plant kunnen genieten. Maar voorlopig blijven de Belgische politici, en dit al decennia, blind en doof voor deze materie. De status quo bewaren, wordt in dit dossier nog versterkt door de grote lobbygroepen van de alcoholindustrieën, zoals Inbev, en de farmaceutica die hun goed opgeleide en getrainde lobbyisten op het politieke pad sturen. Deze gigantische bedrijven verdedigen hun belangen en wensen geen legalisering van cannabis omdat dit ontegensprekelijk een te duchten concurentieel roes- en geneesmiddel zou worden.

Loading full article...