Er zijn vele malen in mijn leven geweest dat ik me voelde alsof ik "vastzat". Ik wist niet wat ik moest doen en had veel twijfels over mezelf, mijn baan en mijn omgeving. Op die momenten is het gemakkelijk om jezelf gewoon in een bodemloze put te laten vallen en op te geven. Al de pijn, al het verdriet en alle wanhoop kunnen overweldigen, ze creëren een chaos en onrust binnenin.

Bedenk dat het allemaal deel uitmaakt van de cyclus die het leven wordt genoemd. Naarmate de seizoenen veranderen, veranderen ook onze levens. We waarderen de zoete bloesems nog meer na een strenge winter. Ongeacht hoe vaak ons ​​hart werd gebroken, ongeacht hoevele nachten we onszelf in slaap huilen... We weten dat we weer liefde zullen vinden, zoals zonnenbloemen weten dat de zomer net om de hoek is.

Wanhoop niet, val niet te diep, maar stroom mee met de cyclussen van het leven. Zelfs duisternis heeft zijn schoonheid, net zoals elke winter magisch is. Bomen slapen, dieren hiberneren, mensen anticiperen. Zonder duisternis kan er geen licht zijn. Er zou geen groei zijn, geen kracht. Dit is de tijd waarin je je innerlijke kracht vindt en terugkeert naar het licht, zoals bloemen naar de zon groeien. De natuur kent geen concurrentie, zij groeit altijd tot haar volledig potentieel.

Loading full article...