Mamaloetje

· 03 Dec 2020

Follow Following

Het is goed zo....

Afsluiten ❤

De zwangerschap van Anieka verliep helemaal niet zoals ik had gehoopt. Al snel steeg mijn bloeddruk en met 30 weken groeide ze niet meer. Ik had het zwaar met haar in mijn buik, maar belangrijker nog: mijn kleine baby-meisje had het zwaar.

Met 33 weken het ziekenhuis in, met 35 weken werd ze geboren - mijn lichaam was het aan het opgeven.
Haar eerste weken op de wereld heeft ze het moeten doen zonder haar moeders warmte: twee weken lang zag ik haar maar één uurtje op een dag.

Anieka Catelijne heeft er niets aan overgehouden, gelukkig. Ze ontwikkelde zich razendsnel en zo zat ze met een paar maanden alweer in de groeicurve die bij haar leeftijd paste.

Mijn schuldgevoel naar haar was, en is, er nog elke dag. Acht jaar is ze en ik heb nog geen schoon schip kunnen maken: ik had beter voor haar moeten kunnen zorgen, mijn lichaam had haar moeten verzorgen, beter beschermen dan het heeft gedaan.

Vanmorgen kwam ze bij me liggen. Ik ben nogal een slechte (ahum) starter op de vroege ochtend, dus ik stel het opstaan zo lang mogelijk uit.
Ze legde haar bolletje op mijn borst, haar lichaampje dicht tegen me aan onder de warme dekens.
"Wat ben je toch een heerlijk wijffie. Weet je dat ik ongelooflijk trots op je ben?"
"Dat ben je toch op ons allemaal?"
"Ja lieverd, dat klopt... Maar weet je? Toen jij nog in mama's buik zat, werd mama ziek."
"Dat weet ik. Daarom werd ik in het ziekenhuis geboren en moest ik in zo'n couveuse."
"Dat klopt moppie. Je moest het vijf weken eerder op eigen kracht doen dan ik had gewild."
"Ik heb het toch heel goed gedaan?"
"Och meiske, jij hebt het zo ongelooflijk goed gedaan! Maar mama had het graag net zo goed gedaan en jou nog vijf weken langer in haar buik gehouden."
"Jij kon er toch niets aan doen dat je ziek werd?"
"Nee, ik denk het niet..."
"Dan is het goed zo. Ik ben heel sterk, dus je hebt het wel goed gedaan, mama."
De tranen lieten zich niet tegenhouden... Ik drukte nog maar eens een kus op mijn wijze dochter haar bolletje.
"Ik hou van jou, mama."
"Och kind, ik hou nog veel meer van jou."

Op deze maandagmorgen kreeg ik vergevenis van mijn dochter. Vergevenis waar ik, onbewust, behoefte aan had.
Dit meisje, Anieka Catelijne, gaf mij op deze vroege ochtend berusting - berusting in acht jaar schuldgevoel.

Anieka, gedragen en geboren in liefde. ❤
Anieka, ze gaf mij deze morgen meer dan ze zich ooit zal realiseren: ik hoef mij niet langer  schuldig te voelen en uit liefde voor haar zal ik dan dan ook niet langer meer doen.

Acht jaar en dan zo wijs en zo'n groot, puur hart.... ❤


#yoorsdecember #schoonschip #vergeving #hellp #zwangerschapsvergifiging    #zwangerschap #vergiftiging #dochter #mamaendochter #geenschuld #schuldgevoel #liefde