Het overlijden van iemand is in Roemenië de start van een aantal soms eeuwenoude tradities die tot op de dag van vandaag in stand gehouden worden. De coronamaatregelen hebben daar stevig ingehakt maar toch probeert een ieder zo goed en kwaad als dat gaat die tradities in ere te houden. Vooral voor de ouderen is het moeilijk te verteren dat heel veel van die tradities niet niet mogen of kunnen. Het geeft hen het gevoel dat zij tekort geschoten zijn tegenover de overledenen en zijn of haar familie. Een van die tradities is de wake. Vanaf het moment dat de overledene netjes in zijn kist ligt wordt die dag en nacht omringt door familie, vrienden, kennissen en buren. Zij raken de persoon aan, praten tegen hebben, leggen bloemen in de kist. In sommige delen van het land wordt er ook (veel) geld in de kist gelegd. Natuurlijk worden deze mensen ook voorzien van een natje en een droogje, wat vooral 's nachts nogal eens nogal oneerbiedige taferelen op kan leveren. Maar al te vaak worden over de kist heen familie ruzies uitgevochten of de erfenis vast verdeeld. Voor sommige nabestaanden is het in coronatijden dan ook wel een verademing dat de kist direct gesloten wordt en de wake op veel plaatsen niet toegestaan is. Maar waar en wanneer dat mogelijk staan en zitten de mensen soms uren lang bij de kist totdat die onder de grond verdwijnt.

yoorsnovember
Loading full article...