De zeedieren van de supermarkt zijn toch wel een leuke knuffeldieren serie. Het doel van vele kinderen is om deze natuurlijk allemaal te sparen. Vragen bij de uitgang van de winkel is een manier om te sparen. Gewoon in de winkel met mama mee en hopen op zegeltjes ook.

Zekerheid voor alles.

Vandaag was Robin nog een dagje thuis. De oorontsteking lijkt wel weg te zijn maar Robin kennende is het verstandig om dit toch even na te laten kijken door iemand die goed in zijn oren kijken en dat ben ik dus niet. Vanmorgen belde ik dus de huisarts met het verzoek om even na te kijken hoe het er nu van binnen uit ziet en of die oorontsteking echt over is. Robin rent gerust tegen de smalle kant van de deur op en veegt even over zijn hoofd om vervolgens te roepen: "doet geen zeer." Wanneer ik dan zeg dat hij wel eerlijk moet zijn komt hij om een kusje en een knuffel. Tja als je beide ouders net zo zijn/waren dan kun je er op rekenen dat je nageslacht ook hard is voor zichzelf. De huisarts controleerde de oren van Robin en de ontsteking aan het ene oor is over en het andere oor is zo goed als over. Morgen kan Robin dus weer naar school.

Boodschappen moeten ook worden gedaan.

Het is wel gezellig voor Robin om thuis te zijn maar ik moet wel een paar boodschappen doen en aangezien ik nog niet helemaal herstelt ben van die val nog niet durfde te fietsen zal ik toch even wat boodschappen in huis moeten halen. Daarnaast hadden we nog wat zegeltjes gekregen en dus weer een volle spaarkaart. Dat betekende dus weer een #zeedieren knuffel voor Robin. Nu heeft die mazzelaar al een krab, zeester, zeepaard en rog. Vandaag kon hij de lantaarn of hengelvis aan zijn verzameling toevoegen. Deze keer ging het rustig en was er geen paniek of groot verdriet. Robin kreeg zelfs weer een rijtje zegels voor de volgende knuffel. Robin had dat niet zo goed in de gaten omdat aan mij gegeven werden.

"Ik wil alle zeedieren …..

Toen we eenmaal thuis waren heb ik de zegels opgeplakt en ik liet de zegelkaart aan Robin zien. Met name de kant waar alle zeedieren op stonden die er te verzamelen zijn. Dat was de grootste misser die ik kon maken want ineens was Robin "niet tevreden" met alle zeedieren die hij al had gekregen. Hij wil er nu nog de kogelvis, de dolfijn, de kwal, de octopus, èn de zeeschildpad bij hebben. Kortom hij wil ze alle 10 hebben. Tja dat wordt nog een uitdaging want ik vind het niet goed dat hij bij de uitgang gaat staan en om zegeltjes gaat vragen. Buiten dat hij dat niet zonder mij kan doen heb ik daar zelf een hekel aan en ik wil niet dat Robin het wel gaat doen. Wanneer mensen iets geven vind ik het wat anders. Robin krijgt dan ook de opdracht om netjes: "dank u wel" te zeggen. Iets wat hij ook netjes doet elke keer. Wanneer het voor Robin te veel is mag hij zich achter mij verschuilen en pak ik het aan/op. Nu is het dus op voor de volgende zeedier. Ik ben benieuwd welke het deze keer gaat worden. Bij de vitamini's hebben mede yoorsies meegeholpen met sparen voor de vitamini's en ik had dankzij jullie zo veel zegels verzameld dat ik naast Robin nog twee kinderen blij heb kunnen maken met wat vitamini's. Robin had ook nog een stuk of wat vitamini's en hij had ook Bibi bij. Robin heeft nu al heel wat zeedieren gekregen. We hebben nog tot eind februari om te sparen en daarna nog een weekje om ze in te leveren