De beschaving hervonden
lees wat vooraf ging
Een glimlach van verrukking voel ik op mijn gezicht verschijnen. Dat zou wat zijn zeg, een praatje maken met een heuse sirene, de gedachte alleen al maakt me vrolijk, al weet ik heus wel dat zeemeerminnen slechts in legendes of sprookjes bestaan. Voor de zekerheid laat ik mijn blik gaan over het water.
Waar en hoever ik ook kijk, er is geen spoor van mensen of menselijke beschaving te zien. Ik ben helemaal alleen. Helemaal. Zelfs geen min te bekennen. Ook geen plus trouwens. Ja, ik weet het, een flauwer grapje bestaat niet. Toch is het wel vreemd. Gisteren was alles anders. Toen werd ik nog opgeslokt door talrijke problemen, achtervolgd door sores, overladen door piekergedachtes en lieten men mij maar niet met rust. Telefoontjes, whatsappjes, messengerberichten, ik werd er mee bedolven. Rationeel klopt er iets niet.
