Iemand zegt: “Ik, ik ben oprecht, ik zeg wat ik denk, vooral tegen mijn vrienden”
en men ziet hoe hij alles verwoest op zijn doortocht.
De oprechtheid is zeker een kwaliteit, maar er is geen enkele reden om fier te zijn over dat soort oprechtheid.
Heeft hij/zij zich alleen maar de vraag gesteld: “Is mijn mening wel juist?”
Nee, waarom zou hij?
Hij zal je antwoorden dat hij vrij is om te denken wat hem bevalt: de vrijheid van denken is een grote verworvenheid van de mensheid.
Akkoord, de vrijheid van denken is een kostbaar iets.
Maar op voorwaarde dat men werkelijk weet wat de gedachte is.
Hoeveel mensen noemen ‘denken’ om het even welke opwelling van hun intellect over alles wat hun aanstaat of tegensteekt!
Dit is een vergissing: de ware gedachte is niet verbonden met het genoegen of het ongenoegen, zij begint zelfs niet in het mentale, intellectuele gebied, maar in het causale gebied, dat wil zeggen zij veronderstelt de kennis van de grote kosmische wetten.
De eerste de beste mening is geen gedachte.
Velen beweren dat zij zeggen wat zij denken, maar als zij werkelijk zouden nadenken, zouden zij zwijgen.
Ofwel zouden zij slechts spreken nadat zij zich hebben afgevraagd wat hun mening waard is, en wat de gevolgen zouden zijn wanneer zij die zouden uitdrukken.
☼
Omraam Mikhaël Aïvanhov
