Zelfmoord

Vandaag een moeilijke dag . Mijn broer zou 52 jaar worden, was het niet dat hij 5 jaar geleden uit het leven stapte.

Het zijn dag dagelijkse dingen geworden. We lezen of horen het dagelijks en natuurlijk komt het wel eens ter sprake en vinden we het erg maar meestal en gelukkig voor velen is het de ver van mijn bed show. De eerste keer dat ik er dichterbij mee geconfronteerd werd was via mijn dochter, haar collegaatje amper 24 jaar had zelfmoord gepleegd. Dat bleef al wat langer nazinderen want je kende de persoon . Een jaar nadien was het mijn stiefzoon , een jongen van amper 18 lentes die uit het leven stapte, dat was een vreselijke tijd. Enorme zware periode voor mijn man want een kind afgeven is het laatste wat je iemand toewenst. Toen we die zwarte periode dachten door te zijn kwam het onheil voor mij nog een stapje dichter, nu was het mijn broer . Zoals in zoveel gevallen, nooit iets aan gemerkt, nooit iets verdachts gezien, integendeel. Een jaar voordien was hij vreselijk ziek zelfs in die mate dat hij zijn vakantie heeft moeten onderbreken en opgenomen werd in het ziekenhuis. Op een zeker moment heeft hij wenend tegen een arts gezegd "doe iets want ik wil nog niet dood" Dat net hij 5 maanden later die stap zet had niemand verwacht. Er doen nog steeds heel wat misverstanden over zelfmoord de ronde. Ze zijn echter niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.

Zelfmoordpoging is aandachttrekkerij

Realiteit: Bij ongeveer de helft van de suïcidepogingen wordt aangegeven door de persoon dat hij/zij een doodswens had. Dit betekent echter niet dat de suïcidepoging bij de andere helft niet ernstig zou zijn. Heel vaak is er een tweestrijd tussen het leven zoals het nu is en dat ze niet willen en een ander leven zonder pijn willen. Elke poging moet ernstig genomen worden, want eerder suïcidaal gedrag is één van de grootste drempelverlagende factoren voor mensen met zelfmoordgedachten. Een zelfmoordpoging is in elk geval een pijnkreet en een signaal dat het zo niet verder kan. Niet ingaan op de situatie is een verloren kans om een verdere evolutie van het suïcidaal gedrag te voorkomen.