Mamaloetje

· 29 Jun 2020

Follow Following

Zelfstandig

Toen we vanmorgen de keuken binnenkwamen, waren er vijf bezig met het kammen van hun haren. Zelfs het mannetje dat er zo'n hekel aan heeft! Enigszins verbaasd was ik wel..., vanwáár die ijverigheid?

"Kan je een vlecht in mijn haren maken?"
"Mam, welke schoenen moet ik hieronder aan?"
"Mam, welke pet zal ik opzetten?"
"Heb ik mijn haren zo goed genoeg gekamd?"
Ik was al helemaal verwend door het uitslapen tot maar liefst negen uur! En nu dit nog eens! Jeempie, was ik deze nacht opeens in de hemel beland? Het had er alle schijn van.

"Zo! Wij zijn klaar om te vertrekken! Jullie ook?"
Ik keek Cees aan met een vragende blik, die werd beantwoord met een nóg vragendere blik. Hadden we afgesproken dat we weg zouden gaan....? Had de lange nacht mijn hersens aangetast ofzo?

We speelden het spelletje maar mee. Er waren schroeven in de aanbieding bij de Lidl, die had ik graag gehaald. We zeiden niets en gingen erin mee.

Bij buitenkomst bleek het wel héél mooi weer te zijn - in verhouding met de vorige dagen. Het was droog en het zonnetje deed zijn best.
In de auto besloten we de schroeven te gaan halen en daarna naar het water te gaan: niet om te zwemmen, maar om lekker te picknicken. De vijf achterin gingen uit hun dakpannetje bij het idee: hemeltje lief, wát een top dag!

De schroeven had ik binnen, alleen nog even een kleinigheidje bij een andere winkel. De kleinste druif zat al helemaal klaar om mee te gaan - zonder het ook maar aan mij te vragen.
"Neem je horentjes?"
"Of die je omhoog moet duwen?"
"Als het maar niet met een stokje is, want dan worden we zo vies."
"Ik heb het liefst een horentje."
"Ok, sussen en Cojwin, ik neem hojentjes. Tot stjaks!"
Ik keek Cees aan, Cees keek mij aan en we wisten allebei niet waar het stel het vandaan haalde. Ze hadden op eigen houtje besloten dat we weggingen, wij gingen erin mee. Nu besloten ze dat er ijs gekocht ging worden..., en ik zou er -omdat het zó uber-schattig ging- wederom in meegaan....

"Mama geen wagentjeuh hooj. Ajinde neemt wel eentjeuh."
Ik keek werkloos toe hoe ze geheel zelfstandig naar de mini wagentjes liep en er eentje pakte.
"Kom maaj, mama." Met één handje stuurde ze het karretje voor zich uit, haar andere handje stak ze naar de mijne uit. Gossss, toch wel lief dat ik mee mocht...
Ik pakte waar ik voor ging en wou naar de kassa toe.
"Mama, nog niet. Eejst nog ijssies pakken."
"Oh, ik wist niét dat ik die nodig had."
"Cojwin en mij sussen sijn toch lief geweesjt?"
"Heel lief...."
"Nou, ijssies zoeken!"
Ik was overdonderd door haar standvastigheid, haar enorm grote, mooie blauwe ogen en haar schattige stemmetje.

Samen zochten we horentjes uit - de goedkoopste zijn tevens de lekkerste, leerde ik van mijn kleinste ding. Welja, ze had de regie zo'n beetje overgenomen, dit kon er ook nog wel bij...
Bij de kassa legde ze netjes de twee dingen uit haar karretje op de toonbank en bracht het gammele ding terug naar de plek waar ze hem gepakt had. Ze was nét op tijd om te betalen, met míjn centen - dát dan weer wel.
Terwijl we naar buiten liepen pakte ze mijn hand.
"Mama?"
"Ja, lieve Pindakaas?"
"Dank je wel."
"Asjeblief!"
"Hou van jou, mama."
"Oh gos meisje..., ik ook van jou...."
"Sowww, en nu naaj het stjand!!"

#zelfstandig #baas #lief #boodschappendoen #boodschappen #dochter #dochtersenzoon #mamavanvijf #liefde #ijsjes #picknicken #strand #boerenland #frankrijk #genieten #gezin #familie