Zo mooi kan het zijn
Nog een laatste spijker. En dan, na maanden, is hij af. Omlijst door groenschakeringen van talloze blaadjes. In het licht gezet door een zonnestraal, die door de ranke takken naar binnen schijnt. Recht de keuken in van mijn eigen boomhut.
Wat een genot. Om hier te kunnen zijn. In mijn zelfgebouwde universum. Een gastvrije plek. Waar de eerste bewoners al hun intrek hebben genomen, nog lang voordat het af was.
Vogels hebben er hun nestje. Mieren komen regelmatig bijeen voor een vergadering. Vlinders wagen een dansje in de balzaal. En bijen vliegen af en aan om de gasten van honing te voorzien.
Er wordt genoten van beschuitjes, limonade, toffees en andere feestelijke lekkernijen. Een berg afwas staat op het aanrecht. Een teken van gezelligheid. De werkbijen draaien er hun poot niet voor om. Al zingend en zoemend werken ze de boel weg. Altijd met goede zin.
