Ik moest denken aan het boek "Eten, bidden en beminnen" van Elisabeth Gilbert. Na de scheiding van haar man, begint ze haar reis van drie maanden. Ze begint in Rome en heeft liefde voor de cultuur, de rode wijn, de pizza en pasta. Om daarna te bezinnen in India met yoga en meditatie. In de laatste maand vindt zij haar grote liefde in Bali.

Een sabbatical van drie maanden in precies dezelfde landen. Met exact dezelfde doelen. Met me, myself and I. Geen maskers. Geen valse wimpers. Hooguit een paar highlights. Een lege koffer. Een tas met alleen mijn portemonnee, paspoort en vliegtickets. Een zoektocht naar de real me. Het kleine stoere en sterke meisje van vroeger moet de volwassen kwetsbare vrouw van nu helpen.

Mijn laatste vakantie was de huwelijksreis naar Rome. Het openlucht museum. Zo mooi en rijk van geschiedenis. Het Colloseum. De Spaanse trappen. De Trefifontein. Het Vaticaan. Ik heb duizenden foto's gemaakt en veel van dezelfde plekken. Ik bleef mijn ogen uitkijken. De pizza, pasta, gelato, rode wijn en cocktails. Niet te vergeten het heerlijke klimaat. De gastvrije en temperamentvolle mensen.

Gek genoeg droom ik al lange tijd over een retraite naar India om daar yoga en meditatie te beoefenen. De keren dat mijn relaties uitgingen, wilde ik zoiets doen met vriendinnen die destijds nog vrijgezel waren. Het is er nooit van gekomen. Mijn nichtje is in India opgeleid tot yoga lerares en heeft nu al een tijdje haar studio in Uden. Zij heeft haar droom werkelijkheid gemaakt.

Bali is zo mooi. In september 2005 was ik daar met mijn toenmalige vriend. Zijn ouders wonen in een Vila vlakbij Ubud. Hun kok maakte de meest exotische gerechten voor ons klaar. Hun chauffeur bracht ons overal waar we naartoe wilden. Naar Amed met de zwarte stranden vlakbij een actieve vulkaan. Naar Sanur waar wij verbleven in het Vila resort.

Loading full article...