Zora Mythe - Deel 5

Lena vulde het merendeel van de dag met vragen stellen. Mishko kwam er al gauw achter dat hij een enorme dosis geduld bezat en beantwoordde alles wat de kleine welp hem vroeg. Tegen de late namiddag begon Lena's buik luid te grommen. De draak moest erom lachen toen ze schrok van het geluid dat van onder haar kwam. Ze keek vragend naar het grote dier dat zich over haar had ontfermd. Klaarblijkelijk was dit de eerste keer dat ze écht grote honger meemaakte. Waarschijnlijk had de pup steeds genoeg eten gekregen bij haar ouders en had ze dus ook nog geen rammelende maag gevoeld.

"Tjah," zei Mishko bedenkelijk, "het is al even geleden dat je hebt gegeten. Ik zal wat voor je gaan halen." Hij stond op en bukte zich om door de opening van het nest naar buiten te lopen, zijn vleugels strak tegen zijn lijf gedrukt. Lena sprong recht en liep achter hem aan, bang om alleen achter te blijven. Hoewel ze nog maar net bij Mishko was terecht gekomen had ze zich toch al vrij hard aan hem gehecht. Aan de rand van de hut zag ze hoe de Paran draak zich van één van de takken liet glijden en stilletjes naar beneden zweefde, over de vallei. Lena zuchtte en keek omhoog naar de lucht die opnieuw gevuld was met zware sneeuwwolken. De winter was meedogenloos. Elk dier dat zich niet goed voorbereid had droeg daar nu de gevolgen van. Ondanks het feit dat Lena een dikke puppyvacht had, kon ze zich niet weren tegen de ijzige koude. De laatste zonnestralen van die dag verdwenen op enkele tellen achter de naderende wolkenmassa. Mishko was ondertussen nergens meer te bekennen en Lena besloot zich terug te trekken in de hut. Daar verzamelde ze wat van het gedroogde mos waar ze bovenop ging liggen in een klein bolletje. De stilte en eenzaamheid waren eng voor de kleine pup. Met niemand om haar warm te houden, nam de kou al snel bezit van haar tere lichaampje. Ze hield haar oortjes plat tegen haar hoofd en sloot haar ogen. Hoewel Mishko maar een uur weg was, leek het een eeuwigheid voor haar. Ze liep dan ook meteen op hem af toen hij het nest kwam in gestrompeld, met één voorpoot tegen zijn borst aangedrukt. 

Toen hij hem openvouwde, zag ze de noten en bessen die hij had verzameld.

"Gekregen uit de wintervoorraad van de Zora's verderop." biechtte hij op.