Een dag die begon als ieder ander: je staat op en maakt je klaar voor een dagje werk. S’morgens meneer W. en meteen daarachter aan meneer D.

Als ik toen al geweten had, dan had ik...


Vaste ronde afnemen, keuken, sanitair, desgevraagd een rondje met de stofzuiger (want meneer W. kan dit eígenlijk wel zelf, maar had vandaag de puf niet). Een praatje nadien, glaasje water erin en klaarmaken voor de volgende.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Schorelaar
Gecondoleerd met het verlies van meneer D., wat fijn dat je tijd voor hem had, voor een laatste kop koffie en een grap. Goed dat er ook aandacht voor jou was.
Reply
Encaustichris
Met tranen in mijn ogen gelezen. Heel veel sterkte!!!
Reply
jolandemooij
Heftig zeg! Goed dat je erover schrijft en ik hoop dat je ook mensen hebt om het van je af te praten. Het is nogal wat om te verwerken.
Reply
Mell Catsoul
@jolandemooij Gelukkig wel. De zuster heeft een week later nog gebeld om te horen hoe het met me ging. Ik mocht altijd komen als ik daar behoefte aan had.
Reply
Mirelle - Crea met Kids
Een dag met een behoorlijk impact.. Dat gaat je inderdaad niet in de koude kleren zitten. Hoe onwerkelijk deze ervaring.. het is fijn voor deze man dat hij niet alleen is gestorven. Het neemt jouw gevoel wat je nu hebt niet weg, maar dat je er voor hem was is toch heel bijzonder. Sterkte met het verwerken .. <3
Reply
Mell Catsoul
@Mirelle-Creametkids Precies dat idee probeer ik nu ook vast te houden. Dit moet voor hem zoveel beter zijn dan alleen in bed, of na een val of wat ook komen te overlijden. De weet dat hij niet alleen was , nog een bakkie en een koekje... en zijn laatste woorden: “kijk: komt de zon toch nog even kijken...”
Reply
ElisabethsMagazine
Ah de eerste keer is zeer overweldigend. De verpleegkundigen hadden wel wat aardiger tegen je mogen zijn. Sterkte!
Reply
Mell Catsoul
@lekkerereceptenvoor2 Ze waren verder zeker wel aardig gelukkig. Maar ze waren zo druk met hun protocollen dat ze mij even vergaten en niet zo direct door hadden dat ik dit nog nooit had meegemaakt. Ze brachten me gelijk een glaasje water en een week later... Show more
Reply
More replies (1)
Hans van Gemert
Daar word ik eventjes stil van...
Reply