Zwembandjes en zwaai-filetjes, wie kent ze niet? Nee, niet die je tegen komt op het zwembad en ook niet die bij de slager, maar ‘gewoon’ die halve meter vet die aan je buik en bovenarm hangt.

Je kunt ermee zitten of niet (en zolang je er niet letterlijk erop zitten kan, lijkt me er geen vuiltje aan de lucht).

En je kunt proberen ze weg te krijgen, maar zonder degelijke chirurgische apparatuur en een tikkeltje talent kun je dat rustig vergeten. Vooral als je al de leeftijd hebt bereikt waarna alles op z’n retour gaat.

Vooralsnog schatten mensen mij op midden twintig...ik ben 36. Dus doe ik het ergens nog wel goed. Maar ik ben verre van strak, hoor! Nooit geweest en zal het ook nooit worden ook.

Mijn gewicht schommelt vooralsnog tussen de 80 en 85 ( in de winter 88 door de stampotjes) en ik heb een zwembandje en zwaai-filetjes. Zit ik ermee? Nee!

Loading full article...

dat is wel leuk uitgelegd, ja ik heb ze ook die zwaai-filetjes hahaha
Zwaai-filetjes, wie krijgt ze niet?
Mensen die dagelijks in de sportschool hangen waarschijnlijk niet, maar goed. Ik wil ook nog graag 'leven' :-)
Ik mag graag genieten van lekker eten. Gewoon niet te veel!
Dat is het voornaamste. Houden zo. Leuk om te lezen.
Hahaha geweldig geschreven
Ooh heerlijk dit!
En zo is het! Leuk geschreven!
Haha erg leuk geschreven!
Ik heb ook een gigantisch orgaan ;-)

Uitleg: liedje "mijn orgaan" van Karin Bloemen...
Als je maar goed in je vel zit!
Ik heb nooit hekel gehad aan de kipfiletjes (bovenarmen) van mijn vrouw (59) vind het wel fijn strelen.