Vandaag moest mijn dochter weer zwemmen. Normaal vindt ze dat niet erg. Ze geeft 2 keer in de week zwemles. Dinsdag en vrijdag. Ze zit nu sinds kort in het witte groepje. Ze moet dus leren duiken. Op dinsdag hebben ze 'gewone les' waar ze de arm en been slag leren, borst en rugcrawl. Dat vindt ze geen probleem ze mocht zelfs 1 spierbal aan beide armen af doen. Op vrijdag moeten ze dus leren duiken. In het begin van het witte groepje had ik het nog niet zo in de gaten...maar afgelopen 2 weken viel mij iets op...iedere keer als de meester halverwege de les zei doe de kurken en spierballen maar af want we gaan duiken, moest mijn dochter in 1x plassen en kwam ze pas terug als ze de laatste 5 minuten mocht spelen. Vorige week had ik gezegd we gaan gewoon meedoen met zwemles. Je gaat van te voren plassen en als jullie gaan duiken ga jij gewoon meedoen. Anders zou ze haar spinner een week kwijt zijn. Dat was de afspraak.

In de auto begon ze al. Mama ik heb hoofdpijn. Die schema op mn arm doet zeer. Ik voel me niet zo lekker. En hoe dichter we bij het zwembad kwamen hoe meer ze begon te huilen. Ze liep heel langzaam mee naar binnen en huilde nog steeds.  De vrouw van de receptie vroeg waarom ze zo verdrietig was...ik vertelde haar dat ze niet durft te duiken en we daar iets aan moeten doen. Eerst overleggen met de meester en dan zien we wel. Omkleden ging heel langzaam. En douchen wilde ze niet. Ze had geluk want de deur van het zwembad werd gelijk open gedaan door een badjuf en ze begon weer te huilen helemaal overstuur. Weer uitgelegd wat er was en de meester had het vorige week ook al in de gaten. Hij zou haar extra helpen met duiken en anders zou ze met een andere meester of juf extra duiklessen krijgen. 

Na zwemles kwam ze opgelucht naar de kleedkamer. Ze hoefde dit keer niet te duiken. Over 2 weken  pas weer want volgende week hebben we avondvierdaagse.

Ze was gelijk een stuk vrolijker. Zo opgelucht. Maar ze zal er doorheen moeten anders haalt ze nooit haar A diploma. Heb haar beloofd dat als ze haar diploma heeft dat ze op paardrijles mag. Want dat wil ze heel graag. Ik hoop dat dat een beetje werkt en we er over 2 weken weer vol voor kunnen gaan. Want die angst en verdriet greep me echt aan het hart. Ik werd er zelf ook verdrietig van. 

Loading full article...