brandend vanbinnen

het leven gaat gewoon door, dag in dag uit.
maar ik, ik brand vanbinnen. Het begon als een kleine vlam. Schitterend stralend. Een zalige warmte, een heerlijk gevoel.
Altijd aanwezig en steeds rustig brandend. Als een kaars op een donkere avond.
Het leven gaat door, dag in dag uit.
Iedereen leeft zen eigen leven, maar mijn vlam wordt groter.
Een gevoel van een gemis, iemand die me helpt.
Wie kan die vlam dan doven?
Of zorgen dat deze niet overheerst?
Want als deze vlam groter wordt, een onaangenaam gebrandt.
Maar ik blijf stil. Het zal toch wel beteren. Als ik lang genoeg wacht en de vlam negeer.
Het leven gaat door , dag in dag uit.
Niemand die iets merkt, maar de vlam wordt groter, heet als een vuurzee, maar dan binnenin me.
Ik trek me terug, in de hoop dat de vuurzee iets mindert.
Dag in dag uit, zie ik het leven aan me voorbij gaan.
En ik brand , en ik brand............

poezie