13-08-2018 .. Onverwachts overlijden en na het aardse leven

Ik ben nogal gevoelig voor mensen die zijn overleden. Ze 'bezoeken' mij onverwachts of ik nodig ze uit. In dat laatste geval heb ik dan ook een serieus probleem of gewoon een vraag die wat minder intens is. Niet dat ik altijd duidelijke antwoorden krijg, maar over het algemeen kan ik weer een stapje verder. Al was het maar dat ze me rustig(er) maken. Wetende dat ik er niet alleen voor sta en mijn dierbare overleden lieve mensen altijd om me heen zijn. Een vriendin van mij zegt ook altijd liefdevol: 'Het is altijd druk in jouw huis. Net of je niet alleen woont.' Of zou m'n troep bedoelen 😉
Zoals jullie weten (en zo niet, dan hierbij de link Pappie loop toch niet zo snel) is mijn vader heel jong overleden. In zijn slaap aan een hartinfarct.
Ik was ook nog heel jong en vanaf die tijd heb ik altijd geweten en gevoeld dat mijn vader bij me was. Soms zelfs zo letterlijk dat hij op mijn bed zat. Machtig mooi vond ik dat.

Jaren later en een intense jaarcursus mediumschap verder, heb ik al voor velen mooie boodschappen van overledenen mogen doorgeven op bijvoorbeeld de vraag; 'Hoe gaat het met je?. En altijd was het antwoord dat ze gelukkig zijn en dat het ze heel goed gaat. En ik zag en voelde hen ook gelukkig zijn.

Op enig moment was ik eigenlijk wel benieuwd naar zijn 'zijn' aan de overzijde. Hij gaf ook aan dat hij er rust en vrede in gevonden heeft en dat het hem goed gaat.
Ik wilde vooral weten hoe het is om zo plotseling van je gezin, je leven weggerukt te worden.

Zijn antwoord was nogal helder.
'Ik was enorm in de war na mijn overlijden. Geschokt ook. Ineens was ik niet meer bij jullie. Daar begreep ik niks van. Mijn moeder stond naast me en daar begreep ik nog minder van, want zij was overleden. Ik heb echt moeten wennen aan het idee dat ik geen fysiek deel meer uitmaak van mijn gezin. Daarbij had ik ook een vorm van rouw gehad. Verwerken wat me was overkomen.  Daar heb ik lang over gedaan (aardse tijd *), mede omdat ik jullie verdriet voelde en de puinhoop die het veroorzaakte in jullie leven. Dat was moeilijk om te ervaren. Maar weet dat ik er altijd ben. En jij vooral weet het ! 

Wat ik wil zeggen met mijn verhaal is dat je altijd wel tijd nodig hebt om het aardse leven te verwerken. De ene doet er langer over dan de ander. Dat ligt aan de omstandigheden. Mijn moeder bijvoorbeeld liet me symbolisch zien ( ze lag in bed) dat ze moe was van haar leven op aarde. Maar het samenzijn met mijn vader vond ze geweldig en sterkte haar in haar genezing.

* Alleen op aarde wordt met tijd 'gewerkt'. Aan de overzijde is geen tijd en ruimte, maar Zielen die zijn overgegaan spreken wel in aardse tijd om het ons te verduidelijken.