Het tropische eiland is niet groot, maar het is helaas op dit moment mijn hele wereld. Om via het strand een rondje om het eiland te lopen heb ik misschien een uurtje nodig – meer niet. Helemaal zeker weet ik dat eigenlijk niet, want mijn horloge heeft de schipbreuk niet overleefd en mijn telefoon heeft dringend een elektrisch infuus nodig.

Voor de duidelijkheid: dat is hier niet, hier zijn namelijk geen voorzieningen. Trouwens, er zijn ook geen mensen. Ik ben helemaal alleen. Dat is misschien wel lekker rustig, maar ook tamelijk eenzaam. En: er zijn dus ook geen winkeltjes waar iets van eten te scoren is. De laatste kruimels van mijn voedselvoorraad zijn verdwenen.

Ik sta voor de keuze: verhongeren, of kijken of er in de natuur iets eetbaars te vinden is. Die broodvruchten in die boom, is dat iets, misschien?


(c)2021 Hans van Gemert

Loading full article...

16 comments
Well, if you're hungry, you have to do some. Then the strangest things taste. Would it venture!!
Well found, Hans. That combination of the parts of the words brings me to ideas. Well written.
I would try a tiny piece. (Must be hard, huh? ? To be so suddenly entirely on your own ?)