Weer een week achter de rug.. en zoals altijd best druk.

Maandag moest natuurlijk werken.  En later moest ik met de middelste naar zwemles. Er was kijkles vandaag. En dat betekende dat mama mee moest zwemmen vandaag. (Vanaf niveau 4 hoeft dat niet meer)

Dinsdag....  vanochtend moest ik werken. En om 12.00 uur was ik vrij. Ik snel douchen, tanden goed poetsen en op naar de kaakchirurg.

Daar werd ik doodzenuwachtig, trillen, misselijk en de tranen liepen al over mijn wangen toen ik nog maar in de wachtkamer zat. Ik heb een hele diepe angst voor de tandarts. Daar heb ik al veel voor geprobeerd. Maar ik schijn er maar niet overheen te groeien. Er moest een kies getrokken worden. Een hele hardnekkige. En na de nodige duw en trekwerk was hij eruit.

ik was op tijd klaar om de kinderen uit school te halen. En dus stond ik braaf te wachten bij het schoolhek. Kind nummer 1 check. Ik klets even met juf. En iedereen ging zo'n beetje weg. Ik zeg tegen de oudste haal jij je broertje even uit de bosjes. Maar zijn broertje was er niet. Inmiddels was het plein en de omgeving ervoor verlaten. Maar mijn kind was weg. ... juffen zoeken, meesters zoeken. Maar hij was verdwenen. Hart op 100. Ik mijn vader bellen, of hij misschien richting school wilde fietsen. En na 10 minuten komt mijn vader eraan met de middelste achterop. Tranen van geluk! Ik was dood ongerust. Hij had me niet zien staan. En pake ook niet. Dus was hij maar gewoon naar huis gewandeld. Hij was zo beduusd van alle aandacht die hij kreeg. Dat hij dit nooit meer zal doen. De rest van de middag deden we rustig aan.

Loading full article...