Al jaren komt de oudste (9) met vragen over haar opa en oma. Elke keer probeer ik haar antwoord te geven op een zo goed mogelijke manier, in kindertaal. Maar Liet laat zich niet afschepen, zij mòet en zal de onderste steen boven krijgen.

"Mam? Zijn mijn opa en oma boos op mij?"
"Welnee meisje, hoe kom je daar nu bij?"
"Nou, ze willen mij niet zien. Toen wij nog in Nederland woonden, zei oma geen gedag als ze mij zag en ze weet wel wie ik ben."
"Lieverd, ik vind dat hartverscheurend..., dat had jij nooit mogen meemaken. Sorry dat je dat hebt meegemaakt..."
"Wij gingen daar wel heen, toch? Dan kreeg ik altijd een halve stroopwafel. Waarom eigenlijk een halve? Ik kon ook wel een hele op."
"Ja, wij gingen daar wel heen. Juist omdat papa en mama wilden zorgen dat jullie elkaar kenden."
"Maar opa en oma wilden ons niet meer zien..."
"Helaas, lieverd... Maar dat heeft nìets met jou te maken! Jij hebt nìets verkeerd gedaan!"
"Waarom waren ze zo boos op jou en papa?"
"Poeh, dat is moeilijk om zo te vertellen. De waarheid is dat ik het eigenlijk niet eens écht weet? Kijk poppie, papa en mama denken iets anders dan menig ander en dat vinden sommige mensen soms wat raar en misschien zelfs een beetje eng..."
"Dus daarom hoefden we niet meer langs te komen bij opa en oma?"
"Ik denk het. Ze hebben nooit willen zeggen waarom."
"Ik ga een brief schrijven. Ìk wil weten wat ik verkeerd gedaan heb! Ik wil weten waarom ze mij niet willen kennen."
"Oh meissie..., dat vind ik heel dapper van je. Het is jou goed recht om een brief te schrijven, om te vragen wat je wilt weten. Maar je moet er rekening mee houden dat ze niet reageren..., of dat ze reageren met een niet zo leuk antwoord..."
"Jij zegt dat ik niets fout heb gedaan, dus wát kunnen ze dan voor vervelends gaan zeggen?"
"Ik weet het niet..., ik weet het echt niet... Maar ik wil niet dat jij pijn krijgt als ze niet reageren."
"Nu denk ik er steeds aan, dus ik ga het gewoon doen; ik ga een brief schrijven!"
"Is goed, lieverd, is goed. Als ik je helpen moet, zeg je het maar."
"Ik ga eerst bedenken wat ik ga schrijven."
"Neem je tijd... Je bent dapper, pop. Jouw opa en oma hebben géén idee wat ze missen..., geen idee..."
Ze kijkt me aan met een lieve glimlach op haar toet. Ik geef haar een knipoog en werp een blaaskus over tafel, die zij wegwuift en waar ze een beetje om moet lachen.
Laat haar maar een mooie brief schrijven én versturen, als ze dan maar wat rust in haar hoofdje krijgt. Mijn eigen gevoel..., dat moet ik naast me neerleggen. Dit stoere meisje heeft recht op een antwoord.., wat dat antwoord ook zal zijn.

#liefde #onvoorwaardelijk #onvoorwaardelijkouderschap #opa #oma #grootouders #afgedankt #genegeerd #waarheid #zoekktocht #waarheid #dochter #dapper #verdriet #brief

Gemis