Ongewenst Kinderloosheid

Ik heb altijd kinderen gewild en ik dacht dat ik rond mijn dertigste met mijn eigen gezin zou beginnen. Helaas mocht het voor mij en Marcel niet zo zijn en kunnen wij nooit zelf kinderen krijgen. De reden dat ik mijn verhaal deel, is omdat er meer mensen zijn die ongewenst kinderloos zijn. Hiermee wil ik hen steunen, omdat er maar een paar mensen die deze kant van het verhaal delen. Wat ook logisch is, want deze mensen hebben enorm veel verdriet dat jaren kan duren. Vergeet niet, dat wij bij elk nieuws geraakt worden als we horen van familie of vrienden over een zwanger zijn of hun kind geboren is. We zijn blij voor hen, maar tegelijkertijd maakt het ons ook verdrietig.

In februari 2017 werd mijn baarmoeder verwijderd, wat een bewuste keuze voor ons was. De artsen doen dit niet zonder medische reden. Zeker niet, als je jong bent en kinderen wilt hebben. Uiteindelijk moesten we hierin een beslissing nemen, wat we echt samen hebben gedaan. Alleen moest ik hier wel de uiteindelijke beslissing in nemen, omdat het nog altijd om mijn eigen gezondheid gaat.

Eigenlijk begon dit verhaal voor mij al, voordat ik een relatie had met Marcel. Natuurlijk heb ik hem verteld dat ik op mijn 28ste te maken had met endometriose en een kwaadaardige tumor, wat baarmoederhalskanker bleek te zijn. Vanaf dat moment begonnen de echte problemen met mijn baarmoeder, die op een gegeven moment mijn leven begon te beheersen.

Ja natuurlijk, hebben wij geprobeerd om zwanger te worden. Alleen wilde ik dit pas na 5 jaar kankervrij te zijn, voordat ik serieus begon om zwanger te worden. Marcel begreep dit volledig en in 2013 heeft de arts me kankervrij verklaard. De mooiste woorden die je kunt horen, omdat je op dit moment de kankerziekte hebt gewonnen. De blijdschap was voor een korte duur en had ik daarna met een vleesboom te maken, die in mijn baarmoeder groeiden. Die wij ontdekte toen we dachten dat ik zwanger was, omdat mijn menstruatie 2 maanden weg was gebleven. We waren niet helemaal zeker, omdat de zwangerschapstests negatief bleef. Ze hebben deze vleesbomen operatief verwijderd en na mijn herstel. We hebben opnieuw geprobeerd zwanger te worden, omdat het ons heel duidelijk was dat we echt kinderen wilden hebben. Helaas is dat niet op een natuurlijke manier gelukt en zijn we een IVF-project gestart.

We hebben in totaal 2 IVF-pogingen gedaan en beide keren kwam er slechts 1 embryo uit. Dat is heel weinig en teleurstellend als je regelmatig hebt gehoord en gelezen hebt, dat er vaak meer embryo’s in hun verhaal zijn uitgekomen. Toch waren we hier erg blij mee, want het is beter dan helemaal niets. Helaas bleef het embryo niet in mijn baarmoeder en beide keren waren we erg teleurgesteld. Deze sterke negatieve gevoelens, dat wilden we niet meer en daarom gingen we niet voor een derde IVF-poging. Juist, omdat ik niet wist of een derde poging wel ging lukken en daar konden wij allebei niet meer mee omgaan.