Plastic soep
Ik ben schuldig. Ik zal het maar gelijk zeggen. Ik kan mijn kop in het zand steken en denken dat dat niet helemaal waar is . Maar toch is het zo. Niet alleen ik natuurlijk maar ik ben wel van de generatie waar het heel normaal was dat je dingen kocht en vervolgens zonder schroom weer weggooide.
Ik zag de metalen vuilnisbak die iedere week aan de straat werd gezet. Meestal niet eens helemaal vol. Steeds voller worden. Naast het sjouwen van die bak ontstonden vuilniszakken en al snel werden die bakken vervangen door alleen maar vuilniszakken. Want waarom zou je met zo'n zware bak gaan sjouwen. De stapel die door onze vuilnisman nen werden opgehaald werd steeds groter. Hoger ook. Daar moest iets op verzonnen worden. En zo kwam de grijze bak in ons leven. Daar kwam een groene naast en ondertussen hebben bijna alle huishoudens 4 bakken naast het huis staan: groen , grijs, papier en plastic.
Van deze vier is de plastic bak wel het eerst en het meest vol. Hoe afschuwelijk En waar is het fout gegaan.
Nou bij onze generatie, de generatie van de jaren 70 en 80 .
We zijn opgevoed met vooral gemak. De wegwerp generatie. Boterhammen gingen niet meer in trommeltjes maar in plastic zakjes. overal was iets van plastic voor nodig. Zelfs in onze kleding. Plastic was handig, Plastic was makkelijk, Plastic was licht en je kon het gewoon weggooien. Hele verjaardagen en feestjes was van plastic want dan kan je je servies gewoon in de vuilnisbak gooien. Geen gedoe met afwas.
