Mijn ouderlijk huis was gevuld met de klanken van muziek. Mijn moeder speelde dwarsfluit en mijn vader piano. Als klein kind zat ik graag naast hem terwijl hij speelde. Ik zag zijn vingers over de toetsen dansen. Hij toverde de mooiste muziek. Ik voelde me veilig en geborgen.
Chopin was zijn favoriete componist. In Parijs bezochten we zijn graf. De ontroering van mijn vader maakte indruk.
"Later als ik groot ben neem ik ook een piano," nam ik me voor. Dat is er nooit van gekomen. Maar ik blijf genieten van Chopin. En mijn vader speelt nog steeds voor me. Soms kruip ik naast hem op zijn pianokruk. Dan voel ik me weer even kind. Veilig en geborgen.
In de aanloop naar vaderdag schrijf ik elke dag een stukje over vaders in mijn omgeving.
