#muziek Op scholen in Venezuela, in muzieklasses worden we vanaf zeer jonge leeftijd het lied Alma Llanera geleerd.
Het staat bekend als het tweede volkslied of als het nationale lied van Venezuela.
Het begon als zodanig te worden erkend op 19 september 1914, in een uitvoering van de Banda Marcial de Caracas, op dat moment geregisseerd door de meester Pedro Elías Gutiérrez (1870 — 1954), voor het eerst gezongen in het Caracas Theater.
De muziek werd gecomponeerd door Pedro Elias Gutierrez zelf en de teksten van de schrijver Rafael Bolívar Coronado (1884 — 1924) nooit gedacht hoe beroemd deze stedelijke joropo zou worden waarmee elk feest meestal gesloten is in Venezuela.
Hier is een fragment van ons lied.

Ik ben geboren in deze bank van Arauca vibrator
Ik ben een broer van schuim,
reigers, rozen,
Ik ben een broer van schuim, reigers, rozen,
en van de zon, en van de zon.
Ik, de levende doelwit van de bries in de palmar,
en daarom heb ik de ziel,
als de oerziel,
en daarom heb ik de ziel,
als de oerziel,
van het kristal, van het kristal.
Meester, ik huil, zing, droom
met anjers van passie,
met anjers van passie,
Meester, ik huil, zing, droom
om de blondjes manen te versieren
van mijn amador hengstveulen.
Ik ben geboren op deze rivieroever
Arauca vibrator
Ik ben een broer van het schuim,
reigers, rozen,
en van de zon...

Venezolaanse trots.

Alma Llanera