Gedicht Als ik je niet meer herken

Als ik je niet meer herken?
Als ik niet meer weet waar, of wie ik ben?
Wat als elke dag het zelfde is,
ik mijn echtgenoot elke dag mis?

Zou jij er dan nog voor mij zijn,
ga jij mij helpen met mijn dagelijkse emotionele pijn?
Zou jij dag en nacht voor me klaar staan,
help jij mij om mijn laatste levensjaren te doorstaan?

Werken als zuster is ontzettend dankbaar,
dag en nacht sta je voor iemand klaar.
Geef iemand jouw liefde, en je hand,
en zet een hulpbehoevend persoon niet aan de kant.

Ik heb jaren in verzorgingshuizen en verpleeghuizen gewerkt. Werk dat zowel fysiek als metaal erg zwaar kan zijn. Je maakt leuke, maar veelal ook verdrietige tijden mee. Ik heb het altijd graag gedaan, maar na de komst van onze tweede zoon kon ik het niet meer aan om zoveel wisselende diensten te draaien. Ik ga nog regelmatig terug naar het verpleeghuis om de mensen te verblijden met een praatje of een wandeling, maar niet meer als professional. Eerlijk gezegt vind ik de tijd die ik nu aan de mensen kan besteden veel meer waard als toen ik als professional moest werken, want dan werk je meer voor de klok dan voor de mensen, en zo ben ik niet.

Wil je reageren op mijn gedicht of zelf schrijven op yoo.rs? Maak dan eenvoudig en gratis een account aan via onderstaande link:

Inloggen

#poezie #gedicht #verpleeghuis #zuster