Dit is een Sinterklaas #voorleesverhaal voor kleine kinderen. “Mam, #Sinterklaas komt vanmiddag in de stad bij warenhuis Strooiman”, roept Hanna opgewonden. “Mogen Emma en ik daar naartoe?” “Wat?” “Vanmiddag al?”, zegt moeder. “Maar dan heb ik helemaal geen tijd om te gaan, want ik moet nog… “Ja ja mam, ik weet het, je bent druk, maar mam, mogen Emma en ik dan samen gaan?” “Nou, stribbelt moeder tegen, is dat niet een beetje… “Nee hoor mam, we blijven heus goed bij elkaar lopen, zegt Emma. “Toe, alsjeblieft.” “Mag het?” Moeder zegt: “Nou vooruit dan maar, maar wel goed uitkijken en bij elkaar blijven, want het is vast erg druk in de stad. “En denk erom, wel voor het donker thuiskomen.” Hanna en Emma gaan even later samen lopend naar de stad. Ze wonen niet zo ver van de stad. Eenmaal in de stad aangekomen kijken ze eerst bij verschillende winkels in de etalage naar de prachtige versieringen voor Sinterklaas. “Kijk, roep Emma, daar is Sinterklaas al!” “Waar?”, zegt Hanna. “Nou daar!” Emma wijst naar een mooi klein snoepwinkeltje. “Nee joh mallerd”, zucht Hanna. “Dat is maar een masker van Sinterklaas.” “De echte Sinterklaas komt bij Strooiman in de winkel.” “Kom laten we doorlopen, want het is al bijna drie uur”, zegt Hanna. “Anders komen we te laat en is die straks weg.” Vlug lopen ze door de drukke winkelstraat op weg naar Strooiman. Bij Strooiman binnen is het een drukte van jewelste. De sinterklaasmuziek klinkt vrolijk uit de speakers en Hanna ziet dat er een bordje staat dat Sinterklaas op de tweede verdieping aanwezig is. “Kom, we nemen de roltrap”, zegt Hanna. “Dat durf ik niet”, zegt Emma. “Hoezo niet?”, zegt Hanna. “Ik ben bang dat ik een verkeerde stap zet en eraf val”, zegt Emma. “Als je mij een handje geeft doen we het samen”, zegt Hanna. “Ik tel tot drie en als ik bij drie ben dan zet je je rechtervoet op de roltrap en dan daarna je linkervoet en dan gaan we zo omhoog.” “Oké”, zegt Emma en zucht. “Ik vind het nog wel een beetje eng.” Eenmaal bij de roltrap aangekomen zegt Hanna: “Nou Emma, nu goed luisteren, ik zeg 1, 2, 3…” Vlug zet Emma haar rechtervoet op de trede van de roltrap en daarna vlug haar linkervoer erbij en sjoefff daar gaan ze samen omhoog op weg naar de tweede verdieping. “Het is gelukt!”, gilt Emma van blijdschap. “Zie je wel”, zegt Hanna. “Samen kunnen wij het.” “Ja dank je wel grote zus”, zegt Emma. Eenmaal boven aangekomen staat daar een grote stoel waar Sinterklaas in zit.Afbeelding van Ylanite Koppens via Pixabay Voor en naast de stoel staan allemaal #kinderen die keurig staan te wachten totdat ze aan de beurt zijn. “Hallo”, zegt Piet tegen Emma. “Wat gezellig dat jullie er ook zijn.” “Hebben jullie zin aan wat #pepernoten ?” “Graag”, zeggen Emma en Hanna in koor. “Dank je wel Piet!” De zusjes sluiten aan in de rij voor Sinterklaas. Na een halfuurtje wachten en ondertussen lekker van het snoepgoed te hebben gesmikkeld is het de beurt aan Emma en Hanna. “Dag, lieve kinderen”, zegt Sinterklaas. “En hoe heten jullie?” “Wij zijn Emma en Hanna Sinterklaas”, zegt Hanna. “Ik ben de oudste en dit is mijn kleine zusje.” “Wat een mooie, deftige namen hebben jullie.” “Ik zal eens kijken of ik nog een mooi cadeautje voor jullie heb meegenomen uit Spanje.” “Zeg Piet, kijk jij eens even in de zak of er nog een #cadeautje voor deze twee lieve kinderen in zit.” “Ja natuurlijk, zegt Piet, maar dan moeten ze wel eerst even een mooi Sinterklaas versje voor u zingen, vindt u ook niet Sinterklaas?” “Oh, maar dat kunnen we als de beste hoor Sinterklaas, zegt Emma.” “Wij kunnen heel goed samen zingen en ook als we”…”Ja, ja”, zegt Hanna. “Laten we nu maar snel zingen, anders duurt het veel te lang en er staan nog meer kindjes in de rij en ik zie dat het buiten al schemerig begint te worden en moeder zei”… “Nou, vooruit zingen maar”, zegt Piet. De meisjes beginnen te zingen. “Sinterklaasje, bonne, bonne, bonne. Gooi wat in mijn lege, lege tonnen. Gooi wat in mijn laarsje. Dank u Sinterklaasje!” “Dat hebben jullie prachtig gezongen”, zegt Sinterklaas. Daarna krijgen Emma en Hanna hun cadeautje. Ze pakken het vlug uit en krijgen ieder een prachtig knuffelbeertje. “Oh, wat is die prachtig!”, zegt Emma. “En zo lekker zacht!”, zegt Hanna. “Dank u wel, Sinterklaas!”, zeggen de meisjes in koor. “Niet vergeten de schoen te zetten vanavond”, zegt Sinterklaas. “Dat zullen we niet vergeten Sinterklaas!” Vlug geven ze Sinterklaas nog een hand en gaan dan weer via de roltrap naar beneden. “En je weet het”, zegt Hanna. “Ik tel tot drie”…. De zusjes gaan weer sjoefff de roltrap af naar beneden. “Dag Sinterklaas”, fluistert Emma. “Ik ben heel blij met mijn beertje, dank u wel.” Afbeelding van Alexas_Fotos via Pixabay Eenmaal buiten gekomen is het al schemerig geworden. “Nu moeten we vlug naar huis”, zegt Hanna. “Moeder heeft gezegd dat we voor het donker thuis moeten zijn.” “Als we een beetje vlug doorlopen zijn we misschien net binnen voor het donker wordt.” Hanna en Emma lopen door de winkelstraat op weg langs de vele etalages van de winkels naar huis. Maar dan opeens zegt Emma: “Stop!” “Waar is nu die snoepwinkel met die Sinterklaas in de etalage?” “Hoe bedoel je?”, zegt Hanna. “Daar zijn we toch al langs gekomen?” “Nee hoor”, zegt Emma. “Ik ben hem onderweg niet tegen gekomen.” “Jawel joh:, zegt Hanna een beetje ongeduldig. “Kom we lopen door, want het begint ook al een beetje te regenen.”Maar na een tijdje begint Hanna toch ook te twijfelen. Haar zusje heeft toch gelijk, want ook Hanna ziet nu een hele andere weg. “Ehh, Emma?” “Ik denk toch dat je gelijk hebt en dat we terug moeten, want deze weg komt mij niet bekend voor.” “Maar moeten we dan dat hele eind terug lopen?, vraagt Emma. “Ik begin al zo moe te worden en mijn beentjes doen zeer en..” Dan begint Emma zachtjes te snikken. “Ik ben bang Hanna, we zijn verdwaald en ik wil naar mama toe.” “Toe Emma, niet huilen”, zegt Hanna. “Als we bij elkaar blijven komt het vast we goed.” Na een tijdje gelopen te hebben en Emma echt bijna niet meer kan horen ze ineens vanuit de verte iets achter hun naderen. “Wat is dat?”, schreeuwt Emma bang. “Sssst…stil!”, zegt Hanna. Het geluid komt steeds dichterbij. Trippel…trappel… Opeens verschijnt er een grote schaduw in de straat. Emma begint te gillen en laat van schrik haar mooie knuffelbeertje die ze van Sinterklaas gekregen had in een regenplas vallen. “Nee”, huilt Emma. “Mijn mooie, lieve beertje is helemaal nat en vies geworden.” Dan ineens briest er een hard geluid in de oren van de meisjes en ze kijken stomverbaasd omhoog. “AMERIGO”, roepen Emma en Hanna. “Zo, zo dames, zo laat nog op pad”, zegt Sinterklaas die op het paard zit. “Hé, maar wacht eens even…zijn jullie niet Hanna en Emma die voor mij het mooie Sinterklaas liedje Sinterklaasje bonne, bonne, bonne, vanmiddag hebben gezongen?” “Ja, dat klopt Sinterklaas!”, zegt Hanna. “Wat doen jullie hier nog zo laat op straat?”, vraagt Sinterklaas. “We zijn verdwaald”, huilt Emma zachtjes. “En ik wil naar mama toe.” Emma begint nu harder te huilen en Hanna slaat vlug een arm om haar heen. “Kom, kom”, zegt Sinterklaas. “Huil maar niet meer Emma, want ik heb een goed idee.” “Mijn Pietermannen en ik brengen jullie weer veilig thuis.” Afbeelding van Eveline de Bruin via Pixabay “Ik kan niet meer lopen”, zegt Emma. “Ik ben zo moe en mijn beertje is in een regenplas gevallen en is nu helemaal nat en vies geworden. “Stil maar”, zegt Sinterklaas. “Weet je wat?” “Klim maar op het paard.” “Toe #Piet , help de kleine Emma maar eens even op het paard.” “Dan kan ze even uitrusten.” Piet tilt Emma op en zet haar op het paard. “Wat zit ik hoog!”, gilt Emma. “Kijk Hanna hoe hoog ik zit.” “Bijna tot aan de wolken.” Hanna moet lachen en zegt: “Nee joh, gekkie, zo hoog nou ook weer niet.” “Maar het is wel fijn dat je nu even niet meer hoeft te lopen.” En zo gaat Sinterklaas met de Pietermannen en de zusjes op weg naar het huis van Hanna en Emma. Sinterklaas vraagt aan Hanna op welk adres ze wonen en vraagt vervolgens aan één van de Pietermannen hoe ze hun weg moeten vervolgen. Na een klein halfuurtje lopen herkent Emma de straat waar ze wonen. “Kijk!”, roept Emma en wijst naar een mooi groot huis aan de rechterkant. “Daar, bij dat witte huis, daar wonen wij!” “Kijk!”, zegt Hanna. “Mama staat al voor het raam te kijken en te zwaaien.” Niet veel later rent moeder naar buiten en knuffelt de meisjes en zegt: “Waar bleven jullie nou?” “Ik was zo ongerust.” “Dag mevrouw”, zegt Sinterklaas. “Wij, mijn Pietermannen en ik en mijn trouwe vriend Amerigo vonden de meisjes in één van de straten in de stad. “Ze waren verdwaald.” “Och, dank u Sinterklaas!”, zegt moeder. “Hoe kan ik u bedanken?” “Nou”, vertelt één van de Pietermannen. “Met koffie en gebak ehhh…pepernoten.” “Dat lijkt mij een uitstekend idee”, zegt moeder. “Sinterklaas komt u maar gezellig met ons mee naar binnen met uw Pietermannen.” “En Amerigo kan wel bij ons in de voortuin staan.” “Toe Hanna, haal jij even wat water en een wortel voor #Amerigo . Even later zitten ze met zijn allen gezellig binnen in de woonkamer en drinken samen koffie. En de meisjes een lekker glas limonade. Een een eigengemaakt stuk appeltaart die moeder heeft gebakken. Emma kijkt nog steeds een beetje verdrietig. Sinterklaas ziet dat en vraagt aan haar wat er aan de hand is. Emma begint te huilen en zegt: “Mijn lieve knuffelbeertje is vanmiddag helemaal nat en vies geworden en nu kan ik er helemaal niet meer mee knuffelen als ik straks ga slapen.” “Oh”, zegt Sinterklaas. “Daar hebben we wel een oplossing voor toch Piet?” Piet, kijk jij eens even in de zak of daar nog een cadeautje voor Emma in zit.” Piet kijkt in de zak en haalt daar een cadeautje voor Emma uit. Emma maakt het op en en ziet tot haar grote verrassing een knuffelbeertje tevoorschijn komen. “Een knuffelbeertje, een mooie nieuwe beer!”, zegt Emma “Dank u wel Sinterklaas!” “Nu kan ik zometeen fijn gaan slapen.” “Ja”, zegt Sinterklaas. “En het is ook allang bedtijd geworden, wij moesten maar eens gaan, want we hebben nog een hoop te doen nietwaar Piet.” “Nou en of”, zegt Piet. “Mogen we dan nog één #liedje voor u zingen?”, zeggen Emma en Hanna. “Graag!”, zegt Sinterklaas. En zo zingen de meisjes het mooie Sinterklaas afscheidslied. “Dag Sinterklaasje, dag , dag, dag, dag zwarte Piet. “Dag Sinterklaasje, dag, dag, luister naar ons afscheidslied. “Dag Sinterklaas”, zegt Hanna. “Dag Sinterklaas”, fluistert Emma en ze drukt haar knuffelbeertje stevig tegen zich aan. Wat een mooie bijzondere dag was dit toch.Geschreven door: Maddys Atelier https://maddys-atelier.nl/Bekijk hieronder nog enkele andere uitgezochte leuke Sinterklaas #blogs ! Waarom zetten we onze schoen met Sinterklaas? Read more Hoe was Sinterklaas vroeger? Read more Voorbeelden strijkkralen Sinterklaas? Read more Krantenschoen knutselen Sinterklaas Read more Sinterklaas Pietenhuis knutselen kleurplaten Read more 57 Ideetjes voor Sinterklaas knutselen Read more Sinterklaas en Piet knutselen Read more
