Ben je hier voor het eerst? klik dan op de button om mijn vorige post te lezen. Laat vooral een reactie achter, zodat we chronische pijn samen bespreekbaar kunnen maken.

Begin februari van 2015 moest ik voor het eerst naar het ziekenhuis. Ik omschreef mijn klachten, lage rugpijn met flinke uitstraling naar mijn rechterbeen. De arts die ik toen gezien heb was de eerste die mijn overgewicht aandroeg als oorzaak van mijn rugklachten. Zij noemde mij later in de brief die naar mijn huisarts werd gestuurd dan ook een 'adipeuse' vrouw, een net woord voor dik. Ook stond er in mijn voorgeschiedenis ineens 'overgewicht'.

Op de middelbare school is het geen pretje om dik te zijn. Mijn leeftijdsgenoten waren in en in gemeen, ik werd onwijs veel gepest, vermeden en uitgelachen. In die periode sloeg ik ook om als een blad aan een boom, ik ging van dat vrolijke, spontane meisje naar een stil, verlegen ding. Ik denk dat in die tijd, mijn depressie echt zijn intrede maakte, mijn zelf complex begon zich sterk te ontwikkelen en ik begon me steeds vaker af te vragen waar ik eigenlijk elke ochtend mijn bed voor uit moest komen.

Ik besloot dan ook naar een diëtiste te gaan. Ik heb verschillende diëten gevolgd en probeerde zelfs te sporten, maar met mijn pijn werd dat steeds lastiger en kwam ik uiteindelijk alleen maar meer aan.

Laat ik jullie wat vertellen over mijn moeder. Mijn moeder is een geweldige, lieve en sterke vrouw. Zij staat altijd achter mijn keuzes (niet altijd zonder eerst uitgebreid haar mening te geven..) en respecteert mijn beslissingen, zeker op medisch gebied. Mijn moeder gaat altijd mee naar de huisarts en het ziekenhuis, ik ben met dat soort dingen namelijk maar een bang vogeltje. Ik vind het erg lastig mijzelf te uiten en mijn klachten goed te omschrijven, hierdoor neemt mijn moeder vaak het woord over en staat er meer dan eens in mijn medische dossier dat er spanning tussen mij en mijn moeder bestaat en dat mijn moeder het niet eens is met beslissingen, niet ik, maar mijn moeder. Deze keer stond er dan ook in mijn dossier dat er meer spanning ontstond tussen mij en mijn moeder, omtrent mijn studiekeuze. Soms verbaas ik me erover hoe onoplettend artsen kunnen zijn.

Loading full article...

Ook ik heb een dubbele hernia gehad, na lang aanmodderen, ging het niet langer meer. Ik werd incontinent, kon bijna niet meer lopen, mijn hernia sloeg op mijn rug en mijn linkerbeen. Aangezien ik ook een ernstige kwaal in mijn rechter had, was het voor mij... Show more
Dana Lieve Dana,
Wat goed dat er voor jouw incontinentie een oplossing gevonden is, maar wat vervelend dat het revalideren niet even makkelijk ging en dat het chronisch is gebleven. Elke dag is een gevecht, maar je hoeft zeker niet alleen te vechten! Er zijn... Show more