De kracht van woorden

Oordeel loos verantwoordelijkheid nemen is best wel een dingetje. Want zijn we niet gewend om schuld toe te schuiven zodat we onszelf kunnen vrijwaren van schuld? Dat zit hem ook in het gebruik van taal. Zolang we het virus aanwijzen als oorzaak en schuld , gebeurd er namelijk iets met het nemen van die verantwoordelijkheid. Dit is voor mij een voorbeeld van de kracht van taal. Met als effect dat mensen geloven dat wat er nu gaande is in de wereld, zeer vervelend, wellicht zelfs pijnlijk, maar noodzakelijk is. De conclusie, het kan niet anders, lijkt dan een logische.

Maar is dat zo? Kan het echt niet anders?

Wellicht in maart was het zo. met 50% kennis moest er 100% besluiten worden genomen. We weten echter veel meer, heel veel meer. En niet alleen over het virus, ook over de instrumenten die worden gebruikt om diezelfde besluiten te rechtvaardigen. Maar dat is een andere discussie. Terug naar de kracht van taal.

Bijna elke berichtgeving, ook over de toename aan depressie, armoede, doden door honger, faillissementen, et cetera worden verwoord alsof dat een rechtstreeks gevolg is van het virus. Het virus veroorzaakt meer depressie, armoede, doden doorhonger, faillissementen, et cetera? mmmmm....

Dat dacht ik toch niet. Het virus veroorzaakt bij een massa mensen verkoudheid achtige klachten. bij een andere, doch kleinere groep zijn het lichte griepachtige klachten. bij een nog kleinere groep zijn het klachten die met een zware influenza te vergelijken zijn.