Nu heb ik al een paar keer geschreven over de zeedieren verzamelwens van een lieve kleine knul. De wens om ALLE #zeedieren te krijgen. Dat kan natuurlijk niet maar wat mij zaterdag overkwam dat is wel heel erg bizar, vind ik.

Op voor de boodschappen.

Goed, daar gaan we... Zaterdag was het weer eens tijd voor de wekelijke boodschappen. Ik had mijn boodschappenkarretje meegenomen zodat ik wat meer mee kan nemen naar huis. Wel zo handig. Dat karretje zet ik altijd op de winkelwagen (van de winkel zelf). Op het rek waar je een kratje kwijt kan. Met Robin boodschappen doen is soms best wel een uitdaging want echt doorlopen doet hij niet of hij gaat juist te hard. Ik moet goed in de gaten houden waar hij is want hij vindt alles leuk en mooi. Soms pakt hij het karretje en wil hard er vandoor gaan en dan moet ik natuurlijk uitkijken dat hij niemand ondersteboven rijd. Ook gebeurd het dat andere mensen niet uitkijken en dan moet ik Robin bij mij roepen of waarschuwen. Echt heel soms zitten er van die mensen tussen die geen geduld hebben en denken dat zo'n kind wel een stapje opzij doet of blijft staan en proppen dan hun wagentje er net zo langs dat Robin geen ruimte heeft even 1 stap te doen. Dit gaat dan onder het motto van "Het past toch? "Ja net maar dan wel op z'n Fries! Natuurlijk gaat het vaak ook gewoon goed en houden er wel mensen rekening met kinderen.

Heb jij zegeltjes voor mij?

Toen we net hadden afgerekend en gekregen hadden begon het. Ik was de boodschappen over aan het zetten van de winkelwagen in mijn boodschappenkarretje en ik was bijna klaar. Ondertussen let ik op Robin, dat hij niet de hele winkel opnieuw door gaat of dat hij niet iets anders uitspookt. Dan zijn we bijna klaar en wat er dan gebeurd, daar ben ik nog steeds verbaasd over. Ee vreemde vrouw vraagt aan Robin of hij zegeltjes heeft voor haar. HUH? WAT? (Ja ik wist ook niet goed wat ik hoorde) Deze vrouw wilde zegeltjes sparen en deze zegeltjes vragen aan een kind, voor zichzelf. Natuurlijk zegt Robin niet veel tegen vreemde mensen en hij vind het prima dat ik het in dit soort situaties overneem. Robin stond op het karretje van de winkel en zei geen woord. Ik was zo verbluft dat ik eerst ook niks zei en dacht van wat bedoelt ze nu? Toen ik het inderdaad goed begrepen had en dus goed gehoord had was ik niet zo aardig en vriendelijk meer. Ik vertelde haar dus dat ik dit wel heel vreemd vind om te vragen . Ook om dit te vragen aan een kind. Zij vond van niet want ze had al zegels weggegeven en wilde nu zelf voor een kindje sparen. Na nog wat gesteggel en gedoe ben ik weggegaan om vervolgens tegen een stel kinderen "op te rijden" ( bij wijze van spreken dan want je kunt er gewoon niet omheen alleen maar tussen door) die mij vroegen of ik zegels had. Met Robin op mijn hielen zij ik: "Ja voor hem" en liep door.

Deze zijn te mooi om te delen.

Met die zegels die ik bij de boodschappen had gekregen wist ik dat er weer een kaart vol was en ik wist ook dat Robin hier blij mee zou zijn. Vorig jaar heb ik met jullie hulp vitaminies kunnen delen. Die knuffels waren heel leuk en Robin heeft zelfs mee gedacht welke knuffels hij wilde weggeven aan een paar andere kinderen. Die kinderen waren er heel blij mee. Deze knuffels zijn zeedieren en dat is de reden waarom Robin ze niet hoeft te delen. Gewoon omdat hij weg is van (zee)dieren. Dus hij hoeft ook geen zegeltjes te delen. Daarnaast vind het (sorry voor mijn bewoording) ronduit onbeschoft dat een volwassene aan een kind gaat vragen of hij (of zij) zegeltjes heeft om ze zo zelf te kunnen krijgen. De kinderen die er om vragen staan bij de uitgang van de winkel en dan zou je op die manier de kinderen de zegeltjes misgunnen. Daarnaast, als je als volwassene zo nodig om zegeltjes wilt bedelen ga je maar bij de uitgang staan of je vraagt het aan kinderen die aan klanten om zegeltjes vragen. Die hebben er vaak genoeg maar vraag het niet aan kinderen die net bij de kassa vandaan komen. Ik moet verdorie "mijn uiterste best doen" om de knuffels te verzamelen. Elke zegel is er één. Ik ben dan ook heel blij met alle extra zegels die we hebben gekregen en ik weet heel goed dat we niet alle zeedieren bij elkaar kunnen verzamelen, hoe graag Robin ze ook allemaal wil, dat lukt niet. Dat zal hij moeten accepteren en is een leerproces. Dat is ook de reden dat ik eerst de krab haalde voor hem en daarna keek/kijk welke zeedieren hij nog niet heeft of een andere variant nog niet heeft.

Nog een zeedieren knuffel.

Deze week ga ik weer een knuffelbeer halen voor Robin. De spaarkaart is immers vol en ik kan ze beter halen als ik Robin niet meeneem met boodschappen doen of als hij niet in de gaten heeft dat ik ze uitzoek. Soms zit hij zo in zich zelf dat hij niet in de gaten heeft dat ik iets voor hem uitzoek of afreken. Dan is hij blij verrast als ik ineens een cadeautje uit mijn tas haal.