( 2010, enkele maanden na de treinreis)
“Nu begrijp ik waarom je me niet meer wilt zien,” tierde hij. “Het is Fernand! Hoelang hebben jullie al wat met elkaar?”
“Rustig,” zei Nadia. Ze ging op het bankje zitten. Straks zou heel het park hen nog horen. Op een scène zat ze niet te wachten. “Fernand en ik hebben een relatie. Ik zie niet in wat er fout aan is.”
Luc had moeite zijn woede onder controle te houden. Zijn voornemen een rustig gesprek te voeren, ging nu al in rook op. Hij telde tot tien.
“Ik vertrouw hem niet,” zei Luc. “Hij voert iets in zijn schild. Er is iets met hem.”
“Luc, het spijt me. Ons trein-avontuur is ten einde. Ik moet nu weer aan het werk. “
“Nadia,” zei hij, “Denk erover na, alsjeblieft? Ik wil echt niet dat jou iets overkomt.”
