Ariël steeg op en begon met haar missie.
Het toverpoeder over het paleis en de omliggende haven te verspreiden.
Als een magneet viel dit poeder als een beschermende deken op alle gebouwen, straten, planten en dieren.
Alles, maar dan ook alles werd bedekt. Niets werd overgeslagen.
De mensen zouden later zeggen dat het wel leek op een alles verhullende mist maar eigenlijk klopte dat ook weer niet. Het was te glitterig.
Met dit poeder zou elke golf die op de kust zou slaan tegen gehouden worden.
Elk kwaadaardig wezen verbranden. Daar was geen water tegen bestand.
De mensen zouden hiermee beschermd worden. Inclusief haar familie.
Nu Ariël haar werk gedaan had werd het tijd om iedereen te verzamelen.
Haar hele familie had immers zeemeerminnenkracht.
Nu zou duidelijk worden wat dit allemaal zou zijn.
Ariël voelde dat het oorlog kon worden.
