Van verre herkent Ariël haar man. Haar geliefde Eric. Hij keek bedenkelijk over zee.
Ariël landt op zijn balkon en verandert in een mens.
Eric zag de meeuw aan komen en was verbaasd om maar één zeemeeuw te zien.
Hij was nog verbaasder dat deze meeuw zich razendsnel veranderde in Ariël. Hij schrok en vroeg zich af of dit wel de echte was. Eric liep naar achteren, naar binnen en riep zijn kleindochter.
Die kwam snel aangerend. Wat moest ze verschrikkelijk lachen.
Dat haar opa niet eens zijn vrouw herkende, zijn zeemeermin!
Hij hoefde maar naar zijn oester om zijn nek te kijken en hij kon het zien.
Net als bij Ariël. Zij vloog haar oma om de hals. Dit was voor
Eric de bevestiging dat het goed zat.
Beide oesters schitterde in het maanlicht. Het was een prachtig gezicht.
